Drin hadds gedämbd, dass de dei Hänn nidd vòòr de Aue gesiehn haschd. Dò missd mer erum daddsche, fier die Siddsbangg se finne. Kannschd mer glaawe: Bis mer gehuggd hadd, hadd mer sisch dò mierniggsdierniggs vergriff gehadd!

Dann isses Geschwädds lossgang. Mer hadd jò kääner rischdisch gesiehn, nuur ääwe geheerd, wasse so menne unn wasse so dengge. Erschd iss iwwer de Fuusball fillesefierd genn: Beefaubee geeschde Bayre! Dò sinn jò rischdische Rewwiere verteidischd genn. Unn das wäär jò eischendlisch nimmeh scheen, wann dò die Bayre immer de Boggaal abschdaawe. Wie de Fuusball dursch waar, hann se iwwer die Leid im Dorf geräddschd. Mer iss baff gewään, was dò alles verdsähld genn iss: Wer mid wemm unn wer geesche wenne unn wääs Godd was noch alles…

Hinnenòò hann se dann die Bolledigg in die Mangel geholl unn wie die Mergels immer in der Weldgeschischd erumkuddschierd. Der aarm Mann vun der Mergel wäär sauer, weil er sisch sei Esse selwerd mache missd. Ääner hadd gesaad: „Wann isch hemmkumm, ruuf isch schunn im Drebbehaus: „Isch sinn dò! Danne wääs Meins, dass de Hunger kummd.“ All hannse middem Mann vun der Mergels Midlääd gehadd, weiler fier niggs nòem Esse ruufd. Unn kummd die Fraa mò hemm, dann wäär se figgs unn ferdisch vum Dischbediere unn Reggiere!“

Wie all so geschwäddsd hann midnanner, hadd mer Meins gepischberd, dass se die Schdimm vum Herr Baschdoor erkannd hädd. Dò hann isch die Ohre geschbiddsd unn genau dsuugeheerd, wasser so verdsähld hadd. “Unn wie isses?“, hadd ääner wisse wolle, „aach emòò rischdisch schwiddse?“ Dò hadd de Baschdoor gesaad, dasser gemäänerhann jò nidd in die Sauna gehd. Awwer all annere wääre die Wuch uffrer Pilscherrääs unn gääde dord schwiddse.

Dò hannse all gelachd unn er hadd gemennd, dass ääm abunndsuu so e glään Schwiddskuur gudd duud – nidd nuur fier de Boddi, aach fier die Seel. Hurrdisch hadd ääner es Geschbrääsch uff die Feerje gebrung, sunschd wääre mier in der Dambsauna all noch middem Weihwasser geschbrensd genn. Mier sinn weesche de Lewwerwurschdfinger danne nimmeh lang in der Sauna dringeblieb. Nuur hann isch dsuu meiner Fraa hinnenòò gesaad, dass isch es näggschde Mòò ebbes dse schreiwe midholle. Was mer dò alles midgridd, gäng uff kää Kuhhaud gehn!

Georg Fox schreibt in rheinfränkischer Mundart. Sein neues Buch heißt Saarlandfarben, www.edition-schaumberg.de.