Kolumne Saarmóó Dò kinnd isch misch uffreesche
Unser Mundart-Autor Georg Fox regt sich heute darüber auf, dass sich alle Welt über alles Mögliche so schnell aufregt.
Ääner bredderd wie in Monnaggo mimm Audo durschs Wohnvirdel, schunn isses bassierd: All Leid sinn figgs unn ferdisch! De liebschd gääd mer demm Laddserooner de Kiwwel reiwe unn mò rischdisch die Määnung geie. Eh dass isch awwer midder Sauboll ninschlaan unn demm mò die Hòhr aus de Aue mache, saad Meins: „Dengg aan die Bluuddrugg!“
Eischendlisch hädd mer jeeder Daach ebbes, fier uff Hunnerdachdsisch se kumme. Im Fernseh gebbds soggaar Sendunge, woo sisch die Leid midnanner in die Woll grien unn mid Dregg beschmeise. Dò gridd mer woomeeschlisch ebbes aan sisch, wann mer sooem wiedisch Ribb dsuuguggd. Muss mer sisch dò nidd uffreesche? Heidsedaachs isses jò allewei soo: Kaum hadd ääner ebbes gesaad, was nidd so gans kooscher gewään iss, fiehle sisch hunnerddausend Leid beleidischd, als hädde se nuur druff gewaard, dass ääner e Dsischel logger hadd. Dòòdevun gehd awwer die Weld nidd unner! Droddsdemm hann mannsche rischdisch Schbass draan, die Bagge uffdseblòòse unn wer wääs wie uff beleidischd dse mache. Die schdelle sisch draan, als hädde se es Eelend all elään. Das alles gebbd noch midder laud „Begleidmussigg“ unnerschdrisch: „Himmel, Aarsch unn Dswirn!“
Beim Fääsbugg mache se hinnenòò e Schiddschdòrm, wie de noch kääner erlääbd haschd. Isch dengg mer, der ään odder anner Kommendaar im Fääsbugg dääd mer besser mid aangedsòòner Brems rinseddse, dass mer jeeder Kommendaar erschd nò drei Daach im Indernedd lääse kinnd. Dò wäär die gans Uffreeschung längschd widder uff Normaaldembradduur serigg gefahr. Niggs gebbd so heis gess, wies gekochd gebbd, saad mer bei uns. Veleischd gridd ääner vòòrhäär noch vum Heilische Geischd e Gedanggeblidds geschiggd? Woomeeschlisch wääs aach kääner meh nò dswei Daach, woodriwwer mer sisch eischendlisch verkabbeld gehadd hadd. Heid dääde mansche Leid am liebschde sofford de Reschdsaanwald inschalde, wanns mò nidd nò em eischne Kobb gehd. Wie isch leddschdens mei Reschdsaanwald gedroff hann, hann isch gefròòd: „Unn, wie gehds?“ „Dò hadder gelachd unn gesaad: „Mer kann nie genuch glaache!“
Unn iwwerhaubd: Isch kännd misch jò uffreesche, bin awwer nidd verflischded dedsuu. Ofd saan isch: „Das hann isch awwer nidd geheerd, was isch dò geheerd hann! “Besser wäärs noch, mer halld die Glabb unn denggd sisch Seins: „Ruddsch mer de Buggel nunner!“ Dòòdemid sinn mansche Leid meh geschdròòfd, als wie wann mer aus der Buggs schbringd.
Georg Fox schreibt in rheinfränkischer Mundart. Sein neuestes Buch heißt SAARLANDFARBEN (www.edition-schaumberg.de) Seine Mundarttexte erschienen unter www.nachtgedanken-saarland.de
