Mundart-Kolumne Wahrscheinlich woär et dä Wiesi

Manche Menschen sind einfach zu nett für diese Welt, hat unsere Kolumnistin festgestellt. Deswegen schiebt man ihnen auch mal Sachen in die Schuhe, mit denen sie garantiert nichts zu tun haben. Oder vielleicht doch?

 Karin Klee

Karin Klee

Foto: SZ/Robby Lorenz

En dä Nooberschaft von deäm Haus, wo ich voär ville Joähre offgewaas se, hor‘et de Wiesi gä. Dat es e ganz leijwer Klempner geween. Gewess vill zou leijv, weil mä ihm scheins alles aanhängge konnt: „De Kouh har‘et Kalv verworf. Wer woär‘et? Da Wiesi!“, hijren ich bis haut. Wat foär e Kabbes, awwer leicht gesaat, gudd ze behalle o schwer ze vergässe. Wie mei Eltre aus deäm Haus, dat ihr Geschäfthaus geween es, ausgezoh se, woär dä zwoote Stock von‘eme Mehrfamillijehaus uus nau Dähääm.

Die Emstellung es net leicht gefall: Vo zisch Zemmere, wo mä sich verstobbe, kääner ääne fenne o mä aach mo onerkannt abhaue konnd, en vier Zemmer, Kich, Bad on e Schleffi vo Kammer foär dat letschde Kind. Verfracht gä se mä vom südliche Millwed faschd geniwwer vom Wiesi e Richdung Norde no Mettnich, de Kirchturm vo Primstal voär Aaue on em Ohr. Mä muschd sich dra gewijäne. Aan äänem Noomeddach noo dä School – eich wäß et noch wie geschder – woäre all Dijere, wo normalerweis emmer offgestann ha, zou. Dä Schlessel von dä Wohnungsdijr hot vo Enne gestoch, ich muschd klingele. Neischt, kä Reaktion, nirjens. Klingel kabutt orrer abgestalt, also sen‘ich ohne lang ze iwwerlääe hennert Haus mä e päär Stäänschä souche. Net vill, nur e Handvoll on die han‘ich ganz zart, awwer gezielt aan die Scheiv vom Esszemmer geschmess. Tupp, hat et gemach. O nommo: tupp, tupp. Iwwermo zeijt meim Babba sei strenger Bleck de Gardine off. Er on de Mama horre de ganze Morje em Gaarde gehaust o woäre noom Kaffee om Sessel beim Radio egegombelt. Etliche Joähr spärer es e klääner Vu-el aan datselwe Fenschder geknallt. Wie es reagiert gä? Klar, datt konnt nur et Karin geween se. Jo, o lo letscht hat jemmes vermummtes met Kaputzeblower, Wollkapp, weiße Sportschou on emme Kichemässer e Spillcasino iwwwerfall. Ganz en dä Näh vo Wadern, dat Casino es mei alt Eltrehaus. Et hat scho ääner bei mä aagerouf o gefroot, wievill däbei rauskomm weär, hat also mir der Raub en de Turnschou geschob. „Oh wat, mach dä kä Kopp,“ menn mei Mann, „der Räiwer woär e Fraamensch, ja on? Mir sen doch faschd die ganz Zeit zesamme geween, wie mä e Primstal zu Besouch woäre.“ „Hmm“, saan‘ich o gugge off mei Turnschou, die lang scho nemmi weiß se. Eich graule net, we mä mich verdächdischt. Net, solang net rauskemmt, datt dat Mässer von deäm Iwwerfall en Wirklichkäät e Kneipschi geween es.

Karin Klee lebt in Wadern. Mehr unter http://karinklee.saar.de/


Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort