Wenischdens ka mer misch leäse

Jeres Tour wenn'isch misch dra setze, mei Kolumne ze schreiwe, dengken'isch driäscht mo aan'd Thema. Dat kann e Woärt se, wo mer gudd gefällt orrer e Zoustand, wo mer hoch steßt. Awwer egal wat, et muss voär allem mir ze Pass se, weil ... weil et mir Spass mache o net weh doue soll

Jeres Tour wenn'isch misch dra setze, mei Kolumne ze schreiwe, dengken'isch driäscht mo aan'd Thema. Dat kann e Woärt se, wo mer gudd gefällt orrer e Zoustand, wo mer hoch steßt. Awwer egal wat, et muss voär allem mir ze Pass se, weil ... weil et mir Spass mache o net weh doue soll. Wenn'isch da endlisch aafänge ze tippe, schreiwen'isch die Wiärter so wie eisch se schwätze on met e bessi Rücksicht off die, wo mei Platt net kenne; dat hääscht, wenn die Red ös vo 'der Zunge', steht bei mir 'de Zong', 'Zeit' ös 'Zeit' on 'Spaß' ös 'Spass', wie die Rechtschreibreform et voärschreiwe dud. Ab on zou meld sisch jemes off mei Geschichte. Manscher sät, mei Platt käm'em foär wie Finisch. E Annerer ös der Määnung, we mer mei Kolumne hart, also laut, on emmer brav bis an'd Enn leäse gäng, hät mer neischt ze mäckere. On ääner aus Saabregge hat orakelt, eisch sollt froh sen, dat net jerer kappiere gäng, wat eisch so loss losse. Jo, et kinnt e Kompliment gewen sen.Also eisch gä mer Meij, dat kinnen der mer glääwe. On eisch wääß, wie dat ös, we mer net off Anhieb kappiert, em war'et geht, weil grad geschder e Breijf aus Amerika bei mir em Kaschde gelää hat. E Breijf wie fo Freijer: Dick deijer Pabeijer, geschwonge Boustawwe aus Füller-Tent, gescheckt aus USA von jemes, wo'isch net kenne. Dren steht en schnörkelijer Schrift "Dear Karin", da ganz vill, wat fascht aussit wie Englisch, e Päär Name, e Päär Orte on am Schluss "thank you!".Eisch ka hei net bekannt gä, vorwat sisch lo jemmes bei mir bedankt. Iärschdens well eisch net indiskret sen on zwotenz maan'isch et Breijfgeheimnis off jere Fall ware. On dredenz kann eisch auch dat gar net saae, weil'isch die raulisch Schrift von deäm gurre Mann bis wei net entziffere konnt. Mei Famillisch on e integrer Experde han sisch aach scho dra gesetzt: Et kinnt dat Schreiwe von'eme Erbongkel se, eventuell well mer mir en Utha e Lehrstoul voär Moselfränkisch aaadrähe orrer misch bei de Mormone offholle. Villeischt awwer soll'isch bloß veräppelt gä. Eisch halle auch om Laufende. Wenn'isch wääs, wie die Geschicht ausgeht, wessen dir et als ijärschder, versproch. Sollten der et nägscht Mo neischt me vo mir ön meim Platt en der Saarbregger Zeirong fönne, wessen der aach Beschäd. On seijend froh, dat hei an der Stell neischt Handgeschriwnes vo mir steht. Seijn dä wei, wat dir hei e Gleck ha?

Die Autorin Karin Klee schreibt in moselfränkischer Mundart und hochdeutsch. Ihre Novelle "Am Holländerkopf" erschien beim Conte-Verlag.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort