E Dichterzwersch

Et woär aan änem von der letschde drogge-sonnije Dezemberdaae, do sen'isch met meim Hondsmädschi dursch de Hochwald spaziert. Iwwermo stescht misch e schneirisch Stömm vo uwe end Ohr: "Ist Ihnen klar, dass Sie sich nicht auf dem richtigen Weg befinden?" Dä Hälije Gäschd konnd'et net se, der hät sischer gegrüßt on sisch voärgestalt. Eisch se steh bliv o ha misch emgeguckt

Et woär aan änem von der letschde drogge-sonnije Dezemberdaae, do sen'isch met meim Hondsmädschi dursch de Hochwald spaziert. Iwwermo stescht misch e schneirisch Stömm vo uwe end Ohr: "Ist Ihnen klar, dass Sie sich nicht auf dem richtigen Weg befinden?" Dä Hälije Gäschd konnd'et net se, der hät sischer gegrüßt on sisch voärgestalt. Eisch se steh bliv o ha misch emgeguckt. E päär Meter weirer woär e Hochsetz, so e vollverbarikadierder, wo nur e Auueschlezt hat. "Ich geh' doch bloß meinen Weg, den ich immer gehe", han'isch redour gesaad. Droff die Stömm noch schneirijer: "Ich mache Sie darauf aufmerksam, dass Sie einen Jäger bei der Ausübung seiner Pflicht stören." Eisch ha misse kuärz de Kopp schiddele. Mir woär dat gar net offgefall. Eisch jachde scho seit Joäre dursch uuse Wald. Et woär häll, mei Hond aan der Lein, eisch hot net gesong orrer e Gedischt laut ge-ibt, die loo Tour net. On eisch kenne misch aus. Dat han eisch der Stömm ze erkläre versoucht. Die awwer wollt dat alles gar net wesse: "Wenn SIE nicht sofort auf den richtigen Weg gehen, komme ICH herunter." Eisch se mer voärkomm wie doomols dä Wilhelm Tell, dir wesse scho, leirer ohne Armbroscht. On sen mei Wääsch da äänfach weirer gang: et hät am Enn nur noch meh Verletzte gä. Off meim Gangk hääm han'isch semeliert. Aan die ganze Gurre enner de Jäjer han'isch dengke misse, foär net gleich all Greijnkittel de Grönd aazewinsche. Aan die Manierlije, wo mer zouwinke, wenn'isch ne iwwer de Wääsch laufe, die sogar komme on meim Hond iwwert Fell fahre. Eisch ha prowiert, mir auszemoole, wat dat loo eewe geween kinnt sen. Der aarme Waidmann von voärhin hot bestömmt scho seit moijens freij allään en seim Holzkäfisch gehuggt on off sei Opfer gewaart. Er hot neischt wie sei Schießgewehr on sei Gedanke. Wahrscheins ös'em komm, wat mo von'em iwwrisch bleivt: Gäld, Titel o Gingkel (=Attitüde). On wat net ze ännere ös: e schlömm Frau on e schroo Köndhäät (orrer alles zesamme). On dann dat Warde em Fahrwald: linker Hand der Mordsverkehr off dä L 149, genau parallel alles wat e Modoor hat off dä L 150 zwesche Gehweller o Gymnasium on möddedorsch die Strooß no Wedern. Däzou Wanderer met on ohne Stecke, Reiter, Radfahrer, Voärmeddaachs-Fliejer, Bauere, Männer met leichtem o schwerem Holz-Spillzeisch, jonge Borsche met Knadder-Maschinne, Noomedaachs-Fliejer on am Schluss dat Deijer met Rehauue, Handy on Hond. Armer beeser Jäjer! Awwer irjendwie hat misch dat net kinne froh mache. On so han'isch ne do steh geseij, der Jäjer, voär äänem, der noch hejer setzt wie er off seim Jäjerstouhl. "Warum darf ich nicht in deinen Jägerhimmel?" frät der Jäjer. Do krir'er als Antwort: "Weil de emmer nur dei Wääsch for de rischdije gehall hascht. De dörfschd dei Tour durschd Leäwe nommmo halle. Geh zreck on mach'et gudd: gäff Pangkouche."

Karin Klee lebt in Wadern. Sie schreibt in Moselfränkisch und Hochdeutsch.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort