Kolumne Saarmóó Graadiss, naggisch unn sooo!
Gemäänerhann gebbd es Schwäddse bei uns in gans kurdse Sädds geraffd unn mid de gläänschde Wärder. Das iss die Kunschd: Redde unn reddedsiere! Wäär so ebbes im Saarland nidd kann, kummd vum Schdeggelsche dsem Schdeggsche.
Es iss ääwe so: Wann de wääschd, was de saaschd, kannschde schwäddse, was de willschd!
Bei uns im Saarland hann mier so glääne Schlisselwärder. Dòòdemid kannschde vill saan, ohne dass mer ebbes schwäddsd. „Glääne Grodde hanns meischde Gifd!“, saad mer hie, graad wie die gläänschde Wärder am meischde saan. „Unn?“ Das heischd: “Wie gehds, alles glaar, was schaffschde danne, was machd Deins dehemm?“ Genauso isses beim Wärdsche „so“. „So“ iss es gläänschde Word, woos iwwerhaubd gebbd. Awwer das hadds fauschddigg hinner de Buchschdaawe. Jeeder kann sisch dòòdedsuu danne Seins dengge.
So hadd mers jò gääre: Gans äänfach gesaad, kurds unn schmerdsloos – gudd iss! Mer muss die Wärder holle wie se kumme! Das glääne Word „so“ breischd mer abbendsuu mò, fier sich sellwerd e bissje dse bauchbinsele. Dò saad mer schummò: „Vergwäär, graddsbirschdisch, gemään, hinnerfordsisch“ – sooo sinn mier graad gaar nidd, dòòdefier sinn mier nidd dse hann!“ Wann mer im Saarland mid der Aarwed ferdisch iss, saad mer gans kurds „Sò!“ Eischendlisch heischd das: „Die dò Aarwed iss geschaffd! Das dò hann isch gudd hingridd, dò kann mer nidd meggere driwwer!“ Dòòdemid iss alles gesaad! Wann mer äänem nidd glaabd, weiler allemò so e bissje flunggerd, iss mer dobbeld middem Wärdsche „sò“ debei, weil mer denggd: „Demm dò glaab isch kää Word, kannem awwer es Geeschedääl nidd beweise.“ Dò saad mer gans kurds: „Sòsò!“ Meischdens schbierd mer jò, wann ääner ääm hinners Lischd fiehre will. Dò saad mer gleisch: „Kumm mier nidd sooo!“ Das „sooo“ heischd danne: „Du bischd nidd hinne wie vòòre!“ So ebbes gridd mer schnell schbidds. „Sooo breischd mer ääm schunn gaar nidd dse kumme!“
Im Saarland holld mer „so“ aach, wann mer ebbes fier Niggs hann will. Danne saad mer: „Mier hann bei Eisch jeddse gans vill kaaf, das dò grien mer danne awwer sooo!“ Es Wärdsche „so“ kann aach „naggisch“ menne, wann ääner verdsähld: „Mier sinn aan de Boosdaalsee gefahr unn hann die Baadbuggs vergess, dò hammer uns geschdribbd unn sinn ääwe sooo ninngang!“
Georg Fox schreibt in rheinfränkischer Mundart. Seine Texte erschienen u.a. unter: www.nachtgedanken-saarland.de
