E uralt Treppeschlang on dat Profi-Profil

Ob em alde orrer em naue Joär, wenn eisch dat Treppegeländer e meim alde Haus aapacke, muss'isch emmer an der Satz von'eme franzesische Schriftsteller dengke: Männer han aan de Fraue foärt Fregge gär, dat se so frijäm (fremd) on so offrejend sen. Gemennt es alles, wat met Abenteuer ze doue hat, klar. On genau der Art es mei Trepp

Ob em alde orrer em naue Joär, wenn eisch dat Treppegeländer e meim alde Haus aapacke, muss'isch emmer an der Satz von'eme franzesische Schriftsteller dengke: Männer han aan de Fraue foärt Fregge gär, dat se so frijäm (fremd) on so offrejend sen. Gemennt es alles, wat met Abenteuer ze doue hat, klar. On genau der Art es mei Trepp. De Stufe sen schee ausgetreärt, awwer gudd ze gehe, alles ganz normal. Dat Intressande stescht en de Geländerstäb, die sen nämlisch Pfeile, wie mer se vom Boogeschieße her kennt. On aach dä Handlauf es ebbes ganz Rafinierdes: der sitt aus wie e Schlang orrer e Drache. Direkt enne es dä Kopp met offgeressnem Maul, fortlaufend iwwer drei Stockwerke hoch waast dä ewisch langk Schlangehals, am Enn ennerm Dach haust e schmal Schwanzkippschi. Doomlos, wo mei Haus gebaut gän es, horre die Leit hei kä Huddel met Schlange orrer Lindwürmer, voärwat ach. So e Schlang woär dä gurre Gäscht em Haus, der all Sorte vo Ongezivver en Schach gehall hat. Aus der Zeit stamme aach die Geschischte iwwer so e Wese halwer Frau, halwer Schlang, dat mer "Melusine" genannt hot. Dä Gunter Altenkirch, ääner wo sisch met alde Häiser wie alde Geschischde auskennt, hat mer e Päär von deäne Melusine-Sage on -Legende aus uuser Gejend verzijält. Bei mir hängge bliev es, dat et meschdens so abgelauf es: E Melusinschi hat sisch en'e Menschemann verguckt on emgekijärt. Der Mann hat gesaat grid, dar'er nur enner bestömmte Bedingunge met deäm schmale Fraamensch zesamme bleiwe dürft. Äämo dar'er net alles wesse welle sollt on dar'er seiner Zwowesefrau e Steck Zeit en dä Woch allää foär sie sälwer losse mischt. En der Momente hat dat Melusinschi sei Schlangegestalt aageholl.

Der Mann hat naddierlisch zou allem stolz gelacht on "Jo" on ""Klar" gesaat, on so sen se zesamme komm. Se woäre glecklisch menanner, ha Könner grid on et hät kinne emmer so weirer geh, hät net der Mann off äämo - wahrscheinlisch weil irjend e struwwelijer Wutzekopp vo gurrem Kammerad aanem gestippelt hot - doch wesse welle, wat sei Frau aan deäm ääne Dach en dä Woch allää so treivt. Der Mann hat net eher Rouh gehat, bis'er sei Frau em Nixekoschdüm zou Gesischt grid hot. Er woär noch lang der Määnung, er wär e Profi, bis'er gemerkt hot, dar'er sisch verdoo hot, der Doofi. Sei Voärwitz on die Gedoold, die deäm Dirmel gefält hot, horre alles versaut. Dä Zauber woär fort on ihr ganz Leäwe en'em naue Bann. Et Melusinschi muscht ab do foär emmer sei Schlangehaut treje.Emmer wenn'isch also mei boggelisch Trepp eroff tappe, kemmt mer, dat sisch die alde Denger zwesche Männer o Fraue wahrscheinlisch nie ännere, on dat hönner derm ääne orrer annere Drache manschmo e voäritzisch Grendschürvel stescht. Uwe bei der letschder Stuf aakomm, hollen'isch mer wei jeres Tour fescht foär, net emmer alles wesse ze welle. Besonnerschd foär meim Mann e gudd Voärbild aan de Hand ze gän.

Karin Klee lebt in Wadern, sie schreibt in Moselfränkisch und Hochdeutsch. Ihr Lyrikband "Frauenzimmer" ist im Saarbrücker Geistkirch-Verlag erschienen, ihre Erzählung "Am Holländerkopf" im Conte-Verlag.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort