Mundart-Kolumne Manschmòò eierd‘s gewaldisch
Was schreibsch‘e dismòò?“ fròòd mei Fraa. Isch: „Ei ebbes, was sisch aanbied!“ Ääs: „Ei was dann?“ Isch: „Ei iwwerlee doch mòò!“ Druff ääs: „Ei wenn isch’s doch nidd wääs!
“ Debei ham’má’s schunn vier Mòò gesaad: „Ei! – Ooschdersamschdaa leid doch‘s Thema ‚Ei‘ in dá Lufd.“ „Du bisch villeischd e Ei!“ männd ääs. „Is in so schwäre Zeide, wo alles stadd rund se laafe beschdefalls eierd, sowas Haamloses es Gelwe vum Ei? Saasch jòò selwer, ‚Ei‘ dääd in dá Lufd leije. Leije? Kann’s nidd. Heegschens flieje, wenn’s änner schmeisd! Sei froh, wenn’s dir nidd an de Knause badschd. Faule Eier gebbd’s zum Gligg jòò kaum noch. Bloos: E frisches wär zwaa eiweisreisch unn gesund forr die Hòòr, klewwere dudd’s trodzdemm.“
„Eieieieiei,“ maule isch. Schunn falld‘s má ins Word: „Unn noch e Ei gebbd e scheener Pannekuche!“ Mir langd’s: „Wenn de alles besser wääschd, schreib du doch ebbes!“ Druff ääs: „Awwer nidd forr e Abbel unn e Ei.“ Isch grinse: „Unn forr e Flasch Eierlikör?“ Ääs winkd badzisch ab: „Bin isch villeischd de Udo Lindebersch?“ Was soll má dòò saan? „So e Eierdans bringd doch nix! Dischbediere unn känn Enn finne! Wie bei Ei unn Hinggel, was se’eerschd dòò waa. Klaa is bishär bloos: Es Ei will immer schlauer sinn wie‘s Huhn.“ Fròòd ääs: „Gehd das geje misch?“ – „Dääd isch nie waache! Awwer mir werd’s allmählisch eilisch!“ Ei–lisch, der Kalauer had noch gefähld.
Debei wolld isch heid philosophisch-kridisch werre. Aanfange beim Vers „Die Mudder färbd die Eier, de Vadder leed se ins Gras, dann männe dumme Kinner, es wär de Ooschderhas.“ Sinn Kinner dumm, wenn se Erwachsne ebbes glawe? Dann iwwerleide zu Erwachsne, wo Polidiger vill greeserer Fubbes glawe, z.B. ihre Strohblondies in USA und England, wo sisch gleische wie ään Ei em annere unn forr die de bleedschde Blondinewidz noch zu schad wär. Dezu ihr Spròòch: Die schreibd alles klään. Bloos ‚isch‘, das schreiwe se egozendrisch groos „I“ (ei!). „America first“ unn Brexit unn so Kròòm sinn dann nur logisch.
Nòò so vill Ernschd am Enn noch e lusdisches Rädsel aus meiner Juuchendzeid. Mach mòò e Sadz mid rá Frau, me Mann, zwei Eier unn me Zimmer! – Unn? – Gans äänfach: Ei ei, Frau Zimmermann! Ferdisch!
So weid mei Plan! Nidd grad‘s Ei vum Kolumbus. Awwer kam’má doch mache! Odder? Isch kumme eewe bloos nidd dezu. Unn das eierd, padong, ärjerd misch! Manschmòò eierd‘s hald gewaldisch.
