Kolumne Saarmóó Mach jò kä Dinger!
Kaum ein Wort kann so gut in allen möglichen Situationen benutzt werden wie das Wort „Ding“. Unser Autor nimmt die vier Buchstaben mal genauer unter die Lupe.
Kannschde mier mò dei Ding lehne, isch breischd das graad mò?“, fròòd de Lehnpidd. Was middem „Ding“ gemennd iss? Das kann mer sisch leischd dengge: Mò isses die Moddoorsääsch odder de Raasemäher, mò die Bòhrmaschien odder de Verdiggedierer. Hinnenòò gebbd dann gesaad: „Soe Ding kaaf isch mier aach emòò!“ Peinlisch iss jò nuur, wann Ääner ääm das Ding iwwer Wuche nidd reduur bringd. Dò saad mer demm: „Näggschdmò genn isch dier die Kadds, die kummd weeneschens vun selwerd serigg!“ Irjendwie iss e Ding immer noch e Ding! Frieher hadd mer in der erschd Schuulglass „Dingword“ fier alles geholl, was mer siehn kunnd: E Schduhl, e Disch, e Audo - alles waare Dinger. Heid machd mer de Vòòrnehme unn schwäddsd vum „Subschdandiev“. (Dòòdemid hädde mer de päddaggoogische Dääl schummò hinner uns!)
Wann ääner vunnem Ding schwäddsd, was er mache will, muschde uffbasse. Kännd sinn, dasses gaar nidd so juschd iss, was ääner dò vòòrhadd. „Der hadd e digges Ding gedrääd unn iss dòòdefier ins Kiddsche kumm!“ Wann ääner e grooses Ding vòòrhadd, wääs mer nie, ob das nidd äänes Daachs vòòr de Rischder kummd. Kann mer ebbes nidd glaawe, saad mer: „Das iss jeddse awwer e Ding!“ Manscher denggd aach, „e Ding, woo grawweld“ wäär irjend soe Diersche. Dòòdebei isses e gans verriggde Iddee, woodruff mer erschd mò kumme muss.
„Mach jò kä Dinger!“, ruufd mer, wann sisch ebbes nidd geheerd. So ebbes machd mer äänfach nidd! E bissje Fubbes iss, wann ääner saad: „Der machd lauder so Dinger!“ Unn wann mer ebbes gudd finnd unn am liebschde middemang debei wäär fier midsemache, heischds: „Das wäär jò e dolles Ding!“
„Was machschde dann fier Dinges?“, fròòd mer, wann mer nidd verschdehn kann, dass ääner wirglisch rischdischer Bleedsinn aanschdelld. Mansches „Ding“ gehd aach sesamme mid „Bums“, was mer danne „Dingsbums“ nennd. Dò fähle ääm äänfach die Worde. Mer saad: „Das Dingsbums, woo Ääs leddschd Wuch in Dingsdòò kaaf hadd, iss e dolles Ding!“ Schwäddsd ääner vunnem „Dingelsche“, isses veleischd gans glään odder das iss ebbes, was mer graad gaar nidd gebrauche kann: „Was will isch danne mid soo ääm Dingelsche“?
E Ding kann aach Mussigg mache. Sellemòòls hadd e Laadedier „DingDong“ gemach. Das waar e Singnaal defier, dass jeddse ääner im Laade iss. Neimoodisch hann heidsedaachs die Leid aach aan der Hausdier so e Glingel. Die machd soggaar „DingDingDong“!
Georg Fox kommt für das Lesefestival „erLESEN!“ am 27. März mit Tanja Endres-Klemm zu einem „Hofkunst-Dinner“ in den Oldenburger Hof, Nohfelden-Selbach. Weitere Infos, Tel. (0 68 75) 801.
