Mundart-Kolumne Goldische Oldies sinn e Jungbrunne

Manch ääner winscht sich, er kinnd in die Zukunft gugge. Awwer das klappt nidd so richdisch, weil Zukunft joo all das iss, was noch nidd passiert iss. Unn annererseits muss mer befürchde, dass wann ebbes passiert, nix Guddes debei erauskummt.

Mundart-Kolumne für St. Ingbert
Foto: SZ/Robby Lorenz

Desweeje isses vielleicht garnidd so verkehrt, dass mer noch nix devunn wisse. Beim Bligg serigg. Doo wääs mer weenischdens, wo mer draan iss. Beziejungsweise war. Wo ganz vill in Erinnerunge geschwelgt werrd, das iss bei der Musigg. Konzerde midd de Songs vunn denne ganze Pop-Grööse vunn sellemools sinn de Renner. Odder de Hit, wie mer saad. Weil die Originale selwer nimmeh uffträäde, mache das die sogenennde Cover-Bands.

Mer siehts am Veraanschdaldungs-Kalenner bei uns, wo die iwwerall wie die Pilze ausem Boddem schiese. Vunn de Beatles gebbds sogar e Revival-Band. Was iwwerseddsd sovill hääscht wie Wiederbelebung. Wammer das lääst, hadd mer e ungefähri Vorstellung vunn der Zielgrubb. Das sinn die junge Wilde vunn vor ball fuffzisch Johr. Die wo jedds teils handzahm, teils wehmiedisch die Oldies middsumme. Awwer wann dann die Musigg richdisch losleed, doo duuds denne uff äämool in de Bään unn de Fies kriwele. Dass mer mennd, die Senjoore-Tanzgrubb hädd ihr Versammlung. Awwer doo kammer hautnah siehn, was flodd getaggdedi Musigg fier e Jungbrunne iss. Doo werrd die Hall gerockt. Apropos Rock, doo gebbds doch die kloor Geschicht vunn dem saarlännische Quiz-Teilnehmer im Radio. Denne wo se noo me Kläädungsstigg gefrood hann, das wo gleichzeidisch e Musiggrichdung bezeichne duud. Er hadd nidd lang iwwerleed unn gesaad: Ei, das iss die Bluus.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort