Ään von der ville Beziehungstate

Mä kann'et drääe on wenne wie mer well: Dat met der Beziehunge zweschen de Mensche ös net so äänfach. Balawer, Lijereije, manschmo sogar Mord on Doodschlach. Dodriwwer geft geschwätzt o geschriev. Eisch well auch haut e Geschischt verzijäle, die mo gudd ausgang ös. Do woär dat Päärschi, net ze reisch, net ze aarm, dat hat sisch wörklisch aarsch gär gehaat

Mä kann'et drääe on wenne wie mer well: Dat met der Beziehunge zweschen de Mensche ös net so äänfach. Balawer, Lijereije, manschmo sogar Mord on Doodschlach. Dodriwwer geft geschwätzt o geschriev. Eisch well auch haut e Geschischt verzijäle, die mo gudd ausgang ös. Do woär dat Päärschi, net ze reisch, net ze aarm, dat hat sisch wörklisch aarsch gär gehaat. Äänes Daachs hat ääner von de Noobere se zou seiner Hochzeit gelad, drijärscht zou der klääner Feier en'er winzijer Kapell, däno zou deäm große Fescht en'emme Bürjerhaus, wo et no Kaffee o Kouche e viergängisch Naatässe vom kall-warme Buffet gän hat. Et woär e scheener Noomedach, et woär e wonnerbare Owend, se han vill gesproocht, gäss o gelacht on ER hot e bessi me trenke kinne, weil IT jo fahre konnt. Wie et nemmi scheener konnt gän - em halwer zwoo errem - sen se aand Häämfahre gang on woäre schnell off dä Platz, also dähääm em Schloofzömmer. Em Sprooche han se sisch ausgedoo, em Sprooche noch schnell en'd Bad de Zänn, em Sprooche... Wie IT sei gudd Bogs grad en de Schrank doue well on ER schon em Bett leijt, sät EÄRT: "Sei mo stell! Eisch hijer lo ebbes!" Et woär e Audomoddor, Männerstömme on e Gluggere, awwer annerscht wie dat von der Bach neäwenan dä Stroos. ER off on aan'd Fenschder. "Hier können wir's machen, hier geht's!" E friäm Stömm on da noch ään: "Ich beeil mich, super! Gut, dass wir es bis hierhin aufgehoben haben und jetzt rein damit!" Deäm Päärschi woär sofort klar, dat et sisch hei nur em'e Schweinerei hannele konnt: Lo wollde drei/vier miese Kerle ebbes en de Bach ablosse, ebbes Dreggijes verschwönne losse, doärt wo normal nur Has o Fuchs 'Gunaad Kät' saae o kä Hahn no neischt außer no de Heijner kräht, also hei. ER dabber en sei Schlabbe geschlubbt on de Karabinner geschnabbt, IT en sei Schlooferjipschi on e Kläärerholz gegröff. Trepp ronner, Hofdijr off, raus. "Wat schaffen dir lo? Alles fälle losse on Hänn hoch," hat ER die Borsche aagegrääscht on äänem vo hönne die Flent aan de Boggel gedreckt, IT möm Kläärerholz direkt dähönner. Vergääschdert sen die Kerle zreck gesprong on han ihr Kanister fälle geloss. "Aber wir wollten nur Spritt auffüllen, wir sind Musiker, kommen von einem Auftritt in Luxemburg, wollen weiter nach Leipzig..." So han se all äämo do gestann on sisch aageguckt. Do helt ER deijf Loft, guggd IT a on säät zou der Bouwe: "Nägschdens passsen'd besser off, dat der net doärt Halt mache, wo die Leit besonnerscht scharf Ohre ha, weil et emmer so greilisch rouhig ös."

Karin Klee lebt in Wadern, sie schreibt in Mundart und Hochdeutsch. Ihr Lyrikband "Frauenzimmer" ist in der Wort-Schatz-Reihe des Saarbrücker Geistkirch-Verlags erschienen. Weitere Informationen zur Autorin im Internet unter karinklee.saar.de.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort