Wie Gott é Frankreich
Bréng Eis mét", ruuft de Fammill mer nòò, wie eich de Dier raus sénn, foor ékaafe se fahren. Wat foor Sort, dat saat mer kääner. Én der "Supermarkt" schdehn eich vórraan de Kiehlteek - dausend Sorten
Bréng Eis mét", ruuft de Fammill mer nòò, wie eich de Dier raus sénn, foor ékaafe se fahren. Wat foor Sort, dat saat mer kääner. Én der "Supermarkt" schdehn eich vórraan de Kiehlteek - dausend Sorten. Wa mei Ooma nommò seréck kääm! Seit et letscht Mòòl mósen nommò hónnert nau Sorten derbei kómm sénn: "Cashew Sauerrahm", "Doktor Schiwago", "Dschungelzauber", "Vom Winde verweht", "Safari Afrika", "Coco di Cioccolata", "Mystère Nuss Praliné", ónn, ónn, ónn … Segudderletscht hóllen eich dann doch nommò "Schwarzwälder Kirsch" wie dò neilich ó packen noch e Päckelché Eis am Schdill én foor só zwéschendurch. Dò wääs mer weenischdens, wat mer hat.Óff de Hämmfahrt gehdet mer durch de Kopp, wie dat mét dat Eis dòòmòls én ónser Kéndhätt wòòr - nòò de Nootzeit. Et wòòr én de fóffzijjer Jòhren. Óff der Maak é Saarlui hott der Eismann "Toscani" geschdann mét sei Wäänché. Dò durfde mer óns alt mò foor e Groschen e Tietché Eis kaafen. Awwer et bescht Eis wòòr dat, wat mei Mamma dòòmòòls selwer gemach hott.
Dereerscht hott se mò e gudder Pudding gekocht. Deer hott se dann én en hoochen Almienjumpott geféllt, wó se sónscht de Aaischnee dré geschlaa hott, ónn én de Keller kiehl geschdellt. Mier hodden dòòmòòls noch kään Eisschaff. Da sémmer mét ónser Ziehwäänché óff de Dónnerbrauerei gefahr. Dòò hodde mer dann e half Schdang Eis kaaf, wie de Wirtschafden émmer kriet hodden, foor ihr Bier se kiehlen. Dat Schdangeneis hodde mer gutt égewéckelt én dick Zeidóngen ónn noch én e Wólldeck ónn dann én der Wäänché gelee. Dann hammer óns missen dómmeln foor hämm, sónscht hädde mer am Enn nuur noch de Hälfschätt vaan dat Brauerei-Eis iwwerich gehatt. Et hott sówwisó schón aagefonk se tauen, ónn et Wasser éss aus der Wäänché rausgetrépst. Ó jeedfoorääner kónnt gesinn, wó mer langes getappt sénn, graad wie bei Hänsel ó Greedel.
Wie mer endlich derhämm aakómm sénn, hammer dat, wat vaan de Eisschdang noch iwwerich wòòr, é klää Schdéckelcher gekloppt ónn én e Zénkbittché geschutt. De Doos mét der Pudding, wó de Mamma gekocht hott, hott se dann zwéschen de Eisschdécker geschdoppt, noch mét Eis abgedeckt ónn driwwer e Wólldeck. Et hott dann sei Zeit gebraucht, bés der Pudding endlich gefroor wòòr. De Mamma hodden zwéschendurch alt missen ómriehren.
Aan óns Kénner éss de Gims ball abgefall. Der Danz wòòr óns ganz schee lank gemach génn. Méttlerweil hott de ganz Fammill én de Hoff gehuckt ó gepauert, bés dat gutt Eis fäärdich wòòr. Dann éss alles segutz verdäält génn! Naddierlich wòòr et foor jeeder kää Bitt vóll. É mein Erénneróng awwer bleifdet dat bescht Eis vaan de Welt. Mier hann óns dòòmòòls all gefiehlt wie Gott é Frankreich.
Karin Peter wohnt in Wadgassen. Sie schreibt Bücher in der Mundart ihrer saarländischen Heimatstadt Saarlouis.
