Mundartkolumne „Nie meh ohné t Händi“

Unsere Autorin Karin Peter erzählt heute davon, dass man sein Handy nicht vergessen sollte – sonst sitzt man allzu schnell in einem Taxi mit einem Fahrer, den man schon für einen Wutbürger halten kann.

 Karin Peter

Karin Peter

Foto: SZ/Robby Lorenz

Foor e Schbrétz én t Aau móss ich alle vier Wóchen nò Sulzbach én de Aaueklinik. Voor „Corona“ hat mich mei gutt Nòòpersch Katrin gefahr. Én die Zeit, wó dat verboot wòòr, hann ich mer e Waagasser Taxi geruuf. Aach gutt hin ó seréck kómm!

Dann endlich darf t Katrin mich nommò fahrn. De Hinfahrt schee gemietlich! Nòò de Behandlóng sóll ich fó de Hämmfahrt aaruufen. Òh Jesses! Et Händi vergess! De Nummer nét én der Kopp, aach nét die vaan t Waagasser Taxi! Wat wéll ich dò machen, ich losse mer én de Klinik e Taxi aus Sulzbach beschdellen. Kää Próbleem, et éss flott dòò. „Ei, wó gehdet da hin?“, fròòt der Taxifahrer. „Nò Waagassen?“ E Naawi wäär nét én dat alt Autó. Awwer eer wésst, wó dat gäät leien. Dòò bei Saarlui!

Ónn dann éss e Himmelfahrt durjet half Saarland lossgang:
Iwwer de A8, vóbbei aan der „Steinrausch“, aan de Fordwerke, nò Saarlui ónn iwwer de A 620 nò Waagassen. Wie mer endlich aan de Glockeschdròòß ónne aakómmen, dò männt der Fahrer, eer wäär dòò     schó mò geween. De Fahrt hat ball só vill koscht wie sónscht hin ó seréck, awwer dat alles wòòr nét et schlémmscht.

Kaum sémmer é Sulzbach abgefahr, dò fängt deer mét „Corona“ aan: schennt iwwer de Merkel, iwwer de ganz Régieróng, iwwer de Migranten. Er johlt ó fuchdelt dòò derbei noch mét sei rechder Aarem. Doot mied kauern ich hénne rechts én der Ecken óff der Récksétz. Áwwer óff äämòòl geht mer dann doch de Gall iwwer, ónn ich fròòn: „Sind Sie ein Wutbürger?“ Mä dòò johlt deer noch lauter: „Ich bén kää Wuutbirjer! Ich bén nét lénks, ich bén nét rechts! Ich wählen nét AfD! Ich bin deutsch!“ Nò deer Wuutausbruch éser e bésselché ruijer génn. Wat wòòr ich só froh, wie ich nò die Oxentuur derhämm wòòr.

Der Daach dróff ruufen ich bei de Taxifirma aan, nét fó mich se beschwäären. Ich breicht awwer e Quittung. Dò männt der Scheff, er hätt sich gewónnert, wie deer gefahr wäär, ónn entschuldicht sich fó sei Fahrer. Deer wäär schwierich, männder, ónn hätt sich nét auskannt. Et wäär awwer aach nét ääfach, gutt Taxifahrer se fénnen.

Wie ich de Quittung geschéckt krien, dò lein dò noch 20 € én der Ómschlaach. Ó wie ich aaruufen, fó mich se bedanken, dò männt der Scheff, sie wääre kää Firma, wó de Leit iwwer der Désch gäät ziehn! Allabonnäär! Huut ab!

Karin Peter schreibt in Alt-Saarlouiser Mundart. „Die Weihnachtsgeschichte, nacherzählt in Saarlouiser Moselfränkisch“, ist im Buchhandel erhältlich.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort