Stäänzeit

E Beckingen, wo ich wahnen, veranstalten se diss Joar schónn zom zwoote Mol e "Skulptura". Dat éss en Ausstellóng mét "Bildhauer-Symposion"

E Beckingen, wo ich wahnen, veranstalten se diss Joar schónn zom zwoote Mol e "Skulptura". Dat éss en Ausstellóng mét "Bildhauer-Symposion". Dò weisen sich Kénschtler gejeseidisch (óff Koschten von der Gemään ónn von e paar Mäzenen, wo mer émmer méihseelischer suche móss), wat se aus em dicken Stäänbrocken odder aus annerem haltbare Matrial alles mache kén-nen, dat mer nòher saan kann: "Jò, dat éss scheen, dat éss Kónscht." De Kónschtstécker kammer dann kaafen ónn sich én de Gaarten, óff de Terrass, de Balkon odder ént Wohnzémmer stellen - je nò Greeß ónn Ekóm-mes -, fer sich selwer draan ze fráijen odder Endruck ze machen, wemmò äner ze Besuch kémmt. Odder de Gemään wéll (odder móss) e paar davaan óffstellen: ém Park, óff em Platz odder sónschtwo, weil sich dat fer e "Kulturgemeinde" so geheert ónn dat aach jeder Steijerzahler mét eijenen Auen gesitt, watt mét seim Geld so alles passiert. De määschten von ihren Stéckern hóllen de Kénschtler awwer nòmmò mét hémm…

Et éss nét äänfach mét der Kónscht, mét der Bildhauerei schó mò gar nét. Mer sitt et jò: Dò hat sich ääner vill Méij génn, hat sich Gedanke gemach, gesäht, gehämmert, gebohrt, geschléff, geguckt, geféilt, nòmmò geän-nert, stónnelang, daachelang. Mer kann em zougucke. Dò hat ääner aus em Matrial ebbes gemach. Awwer wat? Bildhauen wär doch ganz äänfach, hat der Michelangelo mò gesaat. Mer bráicht aus em Stään nur dat wechzekloppen, wat iwwerfléssisch wär. Wem-mer sich sein David én Florenz (haut nur noch Kopie!) aaguckt, kénnt mer'm glaawen. Awwer wer versteht dann haut noch en "abstrakt Skulptur"? Wemmer kään Hinweis kritt, éss mer óffgeschméss. Wemmer ém "Beckinger Saargarten" mennt, mer gääw e Rieseschneck gesinn, steht "Evolution" draan. Wo Riesenhacken steif näwenenanner vor sich hiròschden, éss e "vertraulich Gespräch" gemennt. Wo Riesenorjelpeifen aus Alminijom dómm rómstehn, éss "Kommunikation" aagesaat. Onn wenn alles kreiz ónn quer geht, handelt et sich schlicht ómm "unterschiedliche Meinungen". Hóllen de Kénschtler dò wérklich ebbes aus em Matrial raus odder lään se dò nét erscht ebbes "Geheimnisvolles" rénn, dat mir Dómmen et dann rausfénnen sollen ónn us fráijen, wemmer't gefónn hann? "Hermeneutik" pur, wie der anner gesaat hat…

Egal:"Kónscht ém öffentliche Raum" móss aach gelejentlich vor der "Öffentlichkeit" geschétzt génn. Bei der erschter Beckinger Skulptura 2008 hann se em Toun aus Waldwiss sei Stään "Dreilän-nereck" en de erschte Woche gleich zwoomò mét Farw ver-schmeert. Hat dò ääner de Botschaft vom Stään net verstann? Odder sich iwwer dat Geld, wat so e Stään ónn so e Symposion koscht, geärjert?

Kónscht éss schò scheen. Mer sóll se awwer aach verstehn kénnen. Hélft dò villeicht e Nanobeschichtóng gejen Farw, Arroganz odder Dómmhäät? Et soll jò schon so ebbes génn…

Gérard Carau redigiert die Literaturzeitschrift "Paraple" (fran-çais, deutsch, platt). Er ist Mitglied der Bosener Gruppe, Vize-Präsident des Vereins "Gau un Griis" und Mundartpreisträger.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort