Kolumne Saarmòò Mei allereerscht Faasendkoschdimmché
Mundart-Autorin Karin Peter erinnert sich an ihr erstes Fastnachtskostüm. Das war kurz nach dem Krieg – und es musste improvisiert werden.
Wie ich et Voorjòhr vaan de „Waagasser Glaasschbatzen“ óff ihr Kappesitzóng égelaad gé sénn, dò hoddich e Faasendkoschdimm gebraucht, nét irjendännt, nää, nò Mijjelichkätt passend zu t Mottó. Ich mich én t Internet óff de Suuch gemach: Óff gefiehlte hónnert Seiten hin ó häär gekléckt ónn endlich dat Richdich fónn: en herrsch Reemerinne-Koschdimm.
Wie ich só én t Netz schnuusen, dò éss mer mei allereerscht Faasendkoschdimm én der Kopp kómm: e Rootkäppché-Montuur. Et móss 1948 gewee sénn. Mei Mamma hoddet Koschdimmché selwer genäht. Só kuurz nòò der Kriech hoddet noch nét all Zuutaate se kaafe génn. Foor der Räckelché hott se en alt Klääd óffgetrennt, root mét klää schwaarz Móschdern. Deer Schdófft hott se gewand, dat hääscht, vaa lénks gehóll. Dòò wòòrer scheener root, ónn dat Schwaarz meh blass.
Et Schierzché hott se aus en alter Riddó getrussét. Weißer Schdófft foor e Bliesjé hott se kääner fónn. Dat wòòr nét schlémm. Et wòòr jò Wénter, ónn dò hoddich e warmer weißer Pulloower aakriet ónn dò driwwer e schwaarz Miederché. Dòòderfoor hott en alter Samtrock missen häärhallen. Weil deer Schdófft awwer e bésselché lappich wòòr, éser dówwelt gehóll génn ón derzwésche mét Pappedeckel gefiedert. Dat Miederché wòòr wie só e Leifché, voor iwwer Kreiz geschniert mét schwaarz Sattängband. Dann hoddich noch e Kapp genäht kriet, aus zwaai ónnerschiedlich root Schdécker Schdófft, awwer dat éss kaum óffgefall. Et Miederché, der Räckelché ó mei Käppché hott de Mamma verbótzt mét gólde Zackelitz. Mei Frisuur? Biezcher mét root Schleifcher.
Só e Rootkäppché, dat hott naddierlich aach e Kärfché médde Gallett ó mét Wein missen hann. Dò hott mei Mamma e klää Bittellché mét Wasser geféllt, gefäärft mét Johannisbeer-Jellé ónn noch e Biskwittché gebackt é mei Kénnerform. Nét só passend wòòren nuur mei dick bääsch Schdrémp ónn die hooch Schuh, vaa mei Bruuder geerft. Et Rootkäppché aus et Määrché wòòr fäärdich bés óff der Wólf. E Hónd hodde mer lääder Goddes nét, ón ónser Geiß, die wòòr fó soo eppes nét se brauchen.
Aan de Hand vaa mei Mamma sénn ich da mét én de Schdatt ékaafe gang. Wie wòòre mier Zwaai dòòmòòls só schdólz! Soo eppes Extras kónnt mer nämmlich voor 70 Jòhr nét vaan de Schdang kaafen.
