Mundart Gardienebreddischd fier e verdrähder Massigg!
Mundart-Autor Georg Fox liest heute mal dem verzogenen Nachwuchs die Leviten.
Wer glaabschd duu dann, dassde bischd? Gugg häär, wann dei Vadder mid dier schwäddsd! Mennschde, duu kännschd dier alles erlauwe? De haschds doch noch vun der leddschd Wuch im Sals leie! Saa mer niggs! Hugg disch mò graad hin! Sollang duu dei Fies dòò unner de Disch schdellschd, haschde dse parriere, merg der das! Haschde kää Aanschdand? Dò dsiehe mier hie mò annere Seide uff, so wòhr isch dei Babbe sinn! Wääschde nidd, was sisch geheerd? Dò saan isch niggs meh, wann isch so ebbes siehn. Das iss jò schlimmer als die Bolledsei erlaubd! Muss isch dier alles dreimòòl saan? Reischd äämòò nidd? Kannschde mier das mò vergliggere?
Was bischd duu danne fier e Gweerdreiwer? Dei Meggesjer kannschde dier mò abschmingge! Woo soll das noch hinfiehre mid deine Schberrensjer, saa mier das mò? Was soll dann aus dier mò genn? Dumm gebòòr unn niggs dedsuu gelehrd, so isses! Mid dier iss jò gaar kää graad Fuhr dse fahre, nidd heid unn nidd mòòrje! Fòòds nidd rum! Vun dier hann isch de Blaan im Sagg: De bischd nidd hinne wie vòòre! Raffschd die Schdään, woo annere schmeise solle unn schdibbelschd annere noch uff! So ebbes kennd mer jò!
Wann duu die Schniss uffmachschd, isses schunn gelòò! Kumm mer nuur jò nidd so, duu verdrähder Massigg! Isch kenn disch inne- unn auswensisch. Duu haschds fauschddigg hinner de Läffele, das wääs jeeder, kumm geh ford! Brauchschd disch nidd dse verschdelle, isch kenn mei Leid! Gischder noch ään Kobb unn ään Aarsch, heid verkaddsbalsche se sisch wie die Kesselfligger. Unn duu bischd middemang debei. Wannde so weidermachschd, grischde mò Wasser in die Subb geschudd unn gehschd òòmends baarfuus ins Bedd. Hugg disch graad! Dò fähle mier die Worde!
Mennschde wirglisch, mid denne Fissemaddendscher gäädsche bei mier weid kumme? Im Lääwe nidd! Dò haschde disch awwer gewaldisch verhoob. Duu machschd doch nuur all Leid schdruwwelisch mid deine Faggse, duu glääner Laddserooner. Dier mach isch mò die Hòòr aus de Aue, mei Gneschdsche. Dò muschde frieher uffschdehn fier mier neie Grimmasse beidsebringe. Owwe hui, unne fui, wann mer disch nuur aanguggd, kennd mer die gans Kaard! Saa mer niggs, verschwinn in deim Dsimmer unn besser disch jeddse mò!
