Waare ihr aach beim Feschd in Saarbrigge gewään? Isch hann kää ääner vun eisch gesiehn! Awwer dòò waare jò aach Himmel unn Mensche. Unn was die gess unn gedrungg hann! Beinäggschd hadd mer gedenggd, dass es Bier mòòrje verbodd gääbd. Isch kann der saan: Beim Äänhäädsfeschd in Saarbrigge hann mier uns fier die deitsche Äänhääd halbdood gesuff. Mer will sisch jò nidd lumbe lasse. De erschd simmer aan der Saar langs gang, dass mer die Äänhääd mò gans näägschd gesiehn hann. Kannschd mer glaawe: Mier hann Kullis unn Bleischdifder nòògeworf gridd, dass mer bis dsem näägschde Feschd dse schreiwe hann. Unn Babbier! Wann de das alles lääse willschd, wo die Bolledigg druff geschrieb genn iss, häddsche daachelang dse duun. Mei Fraa hadd gleisch so e glään Schdoffdasch geholl, wo mer danne alles ningepaggd hann. Die leid jeddse innem Egge unn waad druff, dass mer mò alles schduddierd, was die in Berlien dòò in der Bolledigg mache. Mier hann awwer aach die Bolledigg selwerd gedroff. Die iss uns äänfach so mierniggsdierniggs iwwer de Wääsch gelaaf. Isch hann soggaar de ään odder anner Bollidigger gesiehn, der gaanidd dòògewään iss. So kannschde disch vergugge! "Bischde nidd de Saargesie?" hannisch dse äänem gesaad. Wie isch danne awwer demm sei Fraa gesiehn hann, hannisch erschd gemergd, dass isch ne verweggseld gehadd hann. Die Fraa hadd ehrer wies Fanessa Bagges ausgesiehn als wies Kaarla Brunni. Vòòrem Lanndaach bischde nimmeh durschkumm vòòr lauder lauder. Iwwerischens: Laud! Dòò hannse der die Ohre vollgeblòòs mid Mussigg bis hinnewidder! Die meischde Mussigg hann die Beiere vòòrm Schloss gemach. Dò haschde menne kenne, es Ogdoowerfeschd wäär disstuur nòò Saarbrigge verleed genn. Jesses, waar das e Rummel unn Gedrängelsches in demm Dseld! Mier hann unser Bierglas geholl unn sinn middem Fleischkääswegg ab dursch die Midde. De Maarsel Aadamm hadd gugge misse, dasser geesche die Mussigg vun de Hammburjer nidd unnergehd. Awwer er hadd sisch gudd gehall. Unn danne die Mussigg uff de ganse Biehne. Es Niggoll hadd gesung unn es Inggridd Peeders aach. Unn dann aa die ganse Schdaars vun de annere Länner. Beinäggschd hadd mer menne kenne, die halb Rebbebligg iss dòògewään unn die anner Hälfd aach noch. Wie mier nòòhäär uff de Hemmwää sinn, iss e Feierwerg lossgang, dass mer hädd dengge kenne, drei Silweschdere gääde gleischdseidisch gefeierd. Ääns hannisch hinnerhäär geheerd vun so ääm, der nie dsefridde iss: Es näägschde Feschd soll noch gresser genn. Waade mer mò ab, ob mer das noch erlääwe!