Die Ahnung all allään
Neilisch had misch jemand schwär gesenggeld, weil isch nidd wolld wie isch solld. Wer? E Kabadsidääd, wo vill geleischd had unn uff so gudd wie alles e Andword wääs. Nidd immer die rischdisch. Nadiirlisch, wer wääs schunn alles? Alles besser wisse, das soll vòrkumme
Neilisch had misch jemand schwär gesenggeld, weil isch nidd wolld wie isch solld. Wer? E Kabadsidääd, wo vill geleischd had unn uff so gudd wie alles e Andword wääs. Nidd immer die rischdisch. Nadiirlisch, wer wääs schunn alles? Alles besser wisse, das soll vòrkumme. Awwer alles wisse? Nää! Droddsdemm: Wie das als is mid Leid vum Fach: Irjendwann laafe die iwwer, unn se schlaan dá Andworde um die Ohre, ohne dass de fròòschd. Nidd so schlimm wie Leid, wo finne, was noch nimmand válòòr had, awwer rischdisch Schbass machd's aa nur selde.Serigg zum Senggele. Isch hann bloos gesaad gehadd: "Mach du, wie du willschd, isch mache, wie isch's forr rischdisch halle!" Bädsch, waa de Gnaadsch dòò. Wie isch dezu käm se dischbediere! Mid Fachleid! Als Laie, also als Volldebb, das is nidd gesaad worr, awwer se iwwerheere waa 's droddsdemm nidd. Isch hann gesaad, isch hädd doch nidd demid aangefang. Had awwer nidd gezòò. Weil: Fachleid sinn jòò Fachleid! Weil: Die kinne nur im Reschd sinn! Weil: Se hann die Ahnung all allään! Vun der Sord gebbd's vill meh, wie má mennd. Gejeiwwer de Laie, also de Dummkäbb, halle se sesamme. Das heischd awwer niggs, wenn Fachleid uff Fachleid dreffe, unn der ään saad so unn der anner so. Dann werd's glòòr! Jedds kann der annere nur e unfähjischer Blender sinn, had känn Ahnung, beliid die Weld mid Zeisch, wo längschd widerleed is odder had e gans neiji Theorie, die jeder mid me bisje Váschdand soford als Fubbes endlaave kann.
Isch genn's zu, eijendlisch bin känn Kämfer; selbschd beim Danse will isch misch giidlisch äänische. Gedankd werd's emm nidd. Nää, vill Leid menne, sie kinnde, ach was, se misde de Doddel mid dá mache. Umso meh wunnere se sisch, wenn isch dann - bis dòòhin unn nidd weider - uff äämòò e gans schdurer Gluddskobb bin. Unn in meinem Fall waa's so weid. Niggs geje Leid, wo ebbes vun ihrem Fach váschdehn. Die brauch má wies's liewe Brood. Awwer die sollde ach seid em alde Sokrates denne Sadds kenne: "Isch wääs, dass isch niggs wääs!" Odder vum Aposchdel Paulus: "Unser Wisse is Schdiggwerg!"
Hädde Fachleid immer reschd, käm aus Fukushima immer noch Schdrom schdadd Schdrahle, wär nidd iwwer Monade Eel ins Meer gelaaf, hädde känn Schdrolsche mid dá Finansgrise die halb Weld faschd bankrodd gemachd. An de Pole dääd's Eis nidd schmelse, Solarschdrom wär teschnisch sinnlos, die Bahn käm nòò Fahblan, Gammelfleisch gäb's nidd, Deidschland wär noch gedääld, die Titanic dääd schwimme, de Zebbelin flieje. De Euro wär schdabil, es Internet sischer, unn mir hädde es beschde Fernsehn vun dá Weld. Vun rá Diäd gäb má dinner, unn Penicillin unn Co. hädde vill Grankhääde ausgerodd. Wer Griesch aanfangd, dääd ne gewinne. Die Erd wär e Scheib, Männer es schdaage Geschleschd, de Mensch die "Krone der Schöpfung", Leischdung dääd sisch lohne schdaddde Elleboo'e unn grooses Maul. Hädde Fachleid immer reschd unn dääde nidd ofd ihr eischnes Sibbsche koche, wäre Schdeiere gereschd unn Rende sischer. Die Reschdschreiwung wär reformierd unn es gäb nidd mehr Fähler wie vòrhär. De näägschde GAU käm nidd vòr hunnerddausend Jòhr. Die Weld wär nidd forr all, Mensche, sondern e Schbielwies forr Fachleid, weil: Die hädde die jòò Ahnung all allään. Wenn!
Peter Eckert, aufgewachsen in Burbach, lebt seit 1972 in Wadgassen-Differten.
