Beweis: Die Wuch im Getränggemaagd. Schunn uff em Paagpladz válange Plagade: Tasch im Audo losse! Na klaa! Ohne Tasch is schwärer klaue. Es Schild am Inngang bleibd badzisch: Wer trodzdemm e Tasch had, muss se uff jede Fall an dá Kass uffmache. Wenn schunn! Isch hann bloos e Waache, hoch belad mid Läärguud aus de ledschde Wuche. An dá Kass Hinweis drei: De Lade wär Video-iwwerwachd. Denäwe Nr. 4: Má dääd má nidd aansiehn, wie ald isch wär. E Komblimend? Nää, se wolle mei Ausweis siehn, wenn isch Schnabs kaafe. Sprudel gehd ach so. Gudd. Jedz awwer eerschd mòò e streng Kondroll: Fähld e lääri Flasch? Käschde hoch hewe! Priife! Uffòòdme, in Ordnung. Die Kassiererin unnerschreibd mei Bong. Dabber die ville lääre Käschde abstelle unn die wenische neie ufflade. Serigg an die Kass.

Vier Kunde vòr mir werre gefilsd: Nää, känn deiri Flasch zwische billische geschmuggeld. Dann kummd jeder Geldschein, egal wie klään, unner die Kondroll-Lamb. Vòrschrifd is Vòrschrifd, unn die Videokameras hann nidd bloos die beese Kunde im Au. Mei Läärguud-Horde zahld sisch aus; es gebbd Geld serigg: 2 €uro 19 Cent. Awwer: Isch muss de Beleesch unnerschreiwe unn mei Aanschrifd aangenn. Mei Ausweis werd nidd válangd, immerhin. Awwer die Kassiererin muss noch am Telefon irjendwemm melle: 2 €uro 19 baa ausbezahld. Unn isch: Nix wie naus! Vágellschderd, awwer mid hääler Haud, ään Gligg!

Im Ernschd: Kann jòò sinn, forr all das gebbd’s meh wie ääner gudder Grund. Es werd wohl tadsäschlisch vill geklaud unn beschiss. Unn egal, wie nedd es Gesischd aussidd, dehinner kinne raweschwazze Absischde laure. Warum nidd ach hinner dá Sprudelflasch de leibhafdische Deiwel? Isch holle’s de Geschäfdsleid nidd iwwel, dass se ihr Gewinn liewer selbschd behalle, stadd ne ungefròòd mid Gauner dääle se misse. Awwer irjendwie männ isch hald doch: Alles solld sei Grense hann. Ach wenn isch in demm Fall noch nidd rischdisch wääs, wo isch die ziehje solld. Wisse Sie‘s?