Saarlänner
Mer sinn, wie mer sinn, unn wie mer sinn, so simmer! So hadd das schun de Lorang gesung. Saarlänner sinn mòò so unn mòò so! Awwer immer rischdraus unn nidd verkehrd. Die ääne saan jò, dass die Saarlänner eewisch unn drei Daach de liewe Godd e gudder Mann sinn lasse. Mier wisse, wo mier hingeheere unn mache kä Fissemaddendscher meh
Mer sinn, wie mer sinn, unn wie mer sinn, so simmer! So hadd das schun de Lorang gesung. Saarlänner sinn mòò so unn mòò so! Awwer immer rischdraus unn nidd verkehrd. Die ääne saan jò, dass die Saarlänner eewisch unn drei Daach de liewe Godd e gudder Mann sinn lasse. Mier wisse, wo mier hingeheere unn mache kä Fissemaddendscher meh.Bei uns gebbd gelääbd nò da eischne Fassong, mòò die ääne gewähld unn danne die annere, mòò in die Kirsch gang unn aach mòò widder nidd. Lääwe unn lääwe lasse, jeeder wierer will! Midem Nochber geschwäddsd, dass mer kä Grach midem gridd. Jeeder Daach in da Dseidung gelääs, was bassierd iss, unn sisch danne de Daach iwwer uffgereeschd, dass so ebbes bassierd iss. Wann awwer niggs bassierd iss, sisch genauso driwwer uffgereeschd, dass niggs bassierd, wo doch ebbes hädd bassiere känne. Daachsiwwer geschaffd uff der Aarwed, awwer nidd nuur dò, aach nò der Aarwed, unn danne geschull, dass mer jòò allgebodd ebbes dse duhn hadd, aach wann kä Aarwed dò iss. Schdännisch aam Heisje geschaffd unn als unn immer widder debei, dòò noch ebbes annersch dse mache, wanns noch nidd hunnerdbrodsendisch iss. Beinäggschd es Heisje dswäämòò gebaud, wammer all das Umbaue unn Aanbaue reschned. Unn nie ferdisch genn, weil nie alles gans in Reih iss. Mid der Famill gefeierd, wann ebbes dse feire gewään iss. Unn wanns niggs dse feire gebbd, ebbes erfunn, was mer feire kännd, nuur dass ebbes los iss, fier dass mer mòò widder dsesamme huggd.
Mid Bolledigg niggs im Sinn, awwer in der Wirdschafd die Weld verdähld unn allewei driwwer geschwäddsd unn dischbedierd, wasse in Berlien so mache. Uff de Osgaar schdols gewään, unn uff de Osgaar geschull, unn danne widder schdols gewään, wie annere iwwer des Osgaar geschull hann. De Miller Pidd in de Himmel gehoob unn danne mòò widder serigg geholl, awwer nie gans falle gelass. Jeddse beim Annegreed genauso, aach wann das jò e Weibsbild iss. Veleischd machd se es Grose unn Ganse jò wirglisch besser wie die Mannsleit, wääs mers? Die Hoffnung nie uffgebb, dass es doch noch ebbes genn kännd aam Enn. Allemòò e bissje Hochdeitsch geschwäddsd, dass mer merggd, dass mier das aach känne. Franseesisch geschwäddsd, wann mòò änner vun jiwwe dehäär kummd, nuur fier dse dseie, dass mer die Fransoosedseid aach mòò midgemach hadd. Danne vun sellemòòls verdsehld, wie se geesche de Johoo gewään sinn unn dass däär jò doch nidd grad so schleschd gewään iss, wie se immer gesaad hann. Dòdebei danne awwer sisch in Raasch gebrung iwwer die Dseide dòòmòòls unn heidsedaachs. Ab en dsuu e bissje driwwer simmelierd, was wäär, wanns Saarland fier sisch geblieb wäär unn dasses danne veleischd aach nidd so schleschd gehn gääd, weil mer midde Fransoose die Adoom-Raggeede hädde. Unn veleischd wääre mer so e glään LasWeegass genn mid all denne Schbielkassienos, graad so wie Luggsebursch odder Monnaggo. Awwer das ään odder anner Schbielkassieno hammer aach so gridd, unn die fluddsche, ohne dass mer aam Enn noch monnaggisch genn sinn.
Georg Fox liest morgen um 19 Uhr im Landratsamt von Ottweiler aus seinen Büchern.
