Unsere Mundartkolumne Immer unn eewisch

E Eewischkäät dauert lang – vor allem zum Enn hin. Ich erinnere mich noch heit an e Geschicht vun de Gebrieder Grimm. Doo hat e Keenisch ’me Buu die Fraach gestellt: „Wie viel Segunde hat die Eewischkäät?

Saarländische Mundartkolumne über Ewigkeit und Einstein
Foto: SZ/Robby Lorenz

“ De Buu hat gesaat: „Irjendwo gebt‘s e riesischer Diamantbäärsch. Dorthin kommt alle hunnert Johr e Vochel unn wetzt eemoo sei Schnaawel dran. Wann de Bäärsch doodorch abgetraa iss, dann iss eenie  Segund vun de de Eewischkäät vorbei.“

E Kind kann sich ‚eewisch‘ noch gut vorstelle. ’S dauert eewisch, bisses Chrischtkindsche endlich kommt. Wann ich wisse wollt, was ich geschenkt krien, iss als Antwort komm: „E silwer Nixelsche, e goldnes Warteweilche unn e Schächtelche fa ninseduun“.Vor allem das Wart-e-Weilche hat ma se  schaffe gemacht.

E Eewischkäät hat kenn Anfang unn kenn Enn, iss awwer doch schnell vorbei. Wie ich kleen war, hann ich gedenkt, ‚alt‘ wär ich eerscht im Johr 2000 – unn das war noch eewisch weg; jetzt hammer 2021. Ich hann aa gemerkt, dasses Warte uff ebbes oft schenner iss wie das, was kommt. De Heinz Erhardt hat gesaat: „Frieher war alles gut – heit iss alles besser. ‚S wär besser, wann alles widder gut wär“.

Unser Gehärn iss – meh odder weenischer – beschränkt, meer kenne uns  ‚unendlich‘ odder ‚eewisch‘ net vorstelle. Fa uns iss emmoo  Schluss – aa wann viel Leit kenn Grenze kenne unn kenn Enn finne. De Einstein hat gesaat:
„’S Universum unn die Dummhäät sinn unendlich – beim Universum bin ich ma net so sicher“ unn „Dääte die Mensche nur driwwer schwätze, was se bekeppe, wär‘s aarisch still uff de Welt“.

Meer kenne uns awwer e kleenie Vorstellung vun Eewischkäät mache: in Schlange vor Kasse odder uff de Autobahn (die fange fa mich schun bei zwää Persone odder drei Audos vor ma an). Meer hann unendlich lang uff Impfstoff gewart unn vezichte misse uff Rääse, Lokale, Veanstaltunge unn Sport – unn uff Besuche im Alteheim odder Krankehaus. Hat ma  zwää Freinde odder Vewandte samme ingelaad, hat eener vun denne vor de Hausdeer gewart – bis ne de anner noo‘rer Stunn immer abgeleest hat...

Mei Fraa kabeert denne Begriff ‚eewisch‘ mathematisch unn logisch net so  richdisch. Ich däät joo nie metter dischbedeere, awwer länger wie ‚eewisch‘ kann‘s wärklich net gewwe. Trotzdem saat Meins oft zu meer: „Ich schwätze ma ’s Maul franselisch, dass Du das endlich erleedischt. Ich warte jetzt schun seit eewisch unn drei Daa!“                                                           

Mehr Informationen über „Plattmacher“ Günther Hussong findet man auf seiner Homepage www.mundart-saar.de

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Kenn Bock meh
Mundart-Kolumne von Günther Hussong Kenn Bock meh
Aus dem Ressort