Mundart-Kolumne von Georg Fox Huddel mid der Hoddlein!
In Zeiten von geschlossenen Geschäften ist es nicht ganz einfach, neue Kleidung zu kaufen. Unser Autor wollte per Telefon ein neues Hemd bestellen. Was dabei rausgekommen ist.
Leddschd hann isch misse e nei Hemd hann. All Geschäfder waare dsuugewään, awwer heidsedaa heischds jò: „Gligg änd olegg!“ Meins hadd gemennd: „Ruuf dabber mò die Hoddlein aan unn fròò nò demm Hemd vum Broschbegd aus der Dseidung!“ Am Dellefoon hadd soe Junges wisse wolle, ob isch schunn Kunde wäär. Wann jòò, missd isch die Änns drigge, wann nää die Null. Isch hann die Null geholl, weil isch jò erschd Kunde wärre wolld. Danne fròòd das Määde, ob isch dòòdegää was hädd, wann se das Geschbrääsch midschneide. Dò kinnd isch die Dswei drigge, wann nidd solld isch die Drei drigge. Isch hann Meins aangeguggd, wasses mennd, weil mer jò nie wääs, woodraus die ääm schbääder mòò e Schdrigg dräje. Dò hann isch die Drei gedriggd. Dòòdenòò wolld das Määde wisse, ob isch schummò uff der Wäbbseid vun der Firma gewään wäär. Fier niggs Falsches dse mache, hann isch die Vier fier Nää geholl.
Awwer das Määde hadd immer noch nidd logger gelass. Es wolld rausfinne, wie isch die Nummer vun demm Laade gefunn hädd. Bei Finf wäärs Indernedd gewään, bei Seggs dursch Mund-dse-Mund Brobbagganda, bei Siwwe iwwers Fernseh, bei Achd sunschwoohäär. Isch hann dò äänfach blind e Dsahl gedriggd, weil isch nidd wie e Dummbeidel dòòschdehn wolld. Dòòdruff iss widder im Dellefoon das Määde kumm unn hadd gesaad, jeddse kinnd isch wähle, ob isch e Regglammadsjoon hädd, odder ob isch e Beschdellung uffgenn wolld, odder nuur mò soo nòòfròòe gääd, welle Ardiggele geliwwerd genn kinnde. Wie isch dann die Dsahl Fuchdsehn fier Beschdellung gewähld hann, solld isch die Beschdellnummer ins Dellefoon nindrigge.
Genau dòò isses bassierd unn all Kaddse waare gefang: Isch hann misch bei ääner Dsahl vertibbd unn wie das Määde dann gefròòd hadd, ei ob isch denne griene odder braune Schlòòfaandsuuch hann wolld, hann isch gesaad, isch hädd misch vertibbd. Das Määde hadd awwer nidd logger gelass unn als iwwer die Faarwe geschwäddsd. Isch hann danne dremmelierd unn binn fuggsdeiwelswild genn, weil Ääs mier schdadd em Hemd immer widder denne Schlòòfaandsuuch aandrähe wolld. Woomeeschlisch hann se vun denne sevill uffem Laacher unn wollde die furdschaffe, eh dasse die Hemder verkaafe.
Isch hann dann ins Dellefoon geruuf, denne Schlòòfaandsuuch kinnd se sisch aan de Hudd schdesche unn hann uffgelehd. Hinnerhäär hadd mei Fraa gemennd, mer hädd ne aach holle känne. Mansche Schlòòfjubbe dääde soowwisoo wie Hemder aussiehn. Unn die Buggs hädd mer danne fier niggs gridd!
Das neue Buch von Georg Fox heißt „Das Saarlouiser Herz“. Seine Mundarttexte unter www.nachtgedanken-saarland.de. Seine Bilder und Texte jetzt auch auf Instagram unter „georgfox_art“.
