Kolumne Saarmóó Óff de Suuch nò sei Wuurzeln

Meh wie ääner wäärd dat kennen: Mer raumt én e Tirrang, mer gròòst én e Késcht odder én en alter Ordner, ónn dò kriet mer óff äämòòl alt Biller, en alt Schréftschdéck, én alter Brief én de Féngern.

Mudart Kolumne der Saarbrücker Zeitung, Karin Peter
Foto: SZ/Robby Lorenz

Eindlich hottschde der voorgehóll, só eppes gleich foortseschmeißen, awwer der Voorwétz plòòt dich. Óff äämòòl tauchscht de énn én dei Vergangenhätt – ó wómijjelich sóggaar én die vaan dei Voorfahren. Wann de nét weiderkómmscht, versuuchscht de, ääner ausfénnich se machen, wó der helfe kénnt.

Voor paar Mòònt, dò krien ich vaan e Freemer e Mehl: Villeicht kénnt ich aan eer weiderhelfen. Eer hätt deer Tipp vaan en annerer, wie dat jò hie só Uuses éss: Fròò deer, deer kénndet wéssen, ó wann nét, kennt deer gewéss ääner, wó et wésse misst. Wat wòòr sei Fròò? Én alt Pappiere vaa sei Fammill aus t 19. Jòhrhónnert hädder gegròòst ónn dòòderbei en Tipp fónn óff en lóschdich Vózehlché é Platt vaan e „Haaseziwwé-Essen“ én Alt-Saarlui. Dò wäär vaan e paar Neimärdern de Rédd. Er kann sich erénnern, dat die Geschicht é sei Fammill én Hoochdeitsch vózehlt génn éss. Die gäät én die „Saarluier Vózehlcher“ vaan der Max Scheid é Platt schdehn. Ob ich dat Biechelché hätt? Jòò!

Ich schlaan nòò, awwer dat schdeht dò nét drén. Dò kómmt mer én der Kopp, äss ich vaan der Scheid noch anner Vózehlcher én alt Zeidóngen fónn hott. Dò missder mòòl nò Saarlui én t Museeum fahren, wäär mei Voorschlaach. Awwer plätzlich fällt mer én: Suuch doch mò én dat Biechelché „Aus unserer alten Stadt – Mundartliche Erzählungen und Gedichte“! Ó wat männen Dier? Dò fénnen ich jò e Kapittel vaan der Hans Hausen vaan 1936 „Alt-Saarluier Orginalen“ ó méttendrénn dat gesuucht Vózehlché! Kann deer dat dann iwwerhaupt leesen: én Alt-Saarluier Platt ónn én die alt Druckschréft? Wó éss dann deer iwwerhaupt häär?

Derbescht kóppieren ich alles, dann veschrifden ich der Text nau ó schreiwen noch en Hoochdeitsch Iwwersetzóng. Sòò, jétzer fròòn ich nò sein Address, ónn da schécken ich dat alles derbescht per Poscht. Ob deer én t Saarland wahnt? Dò kénnder t jò aach abhólle kómmen. Vaa weejen! Er wahnt doch e bésselché weider foort! Jesses nää, óff die Iddee wäär ich sei Leewe nét kómm! Deer wahnt jò é Singapur! Dò hadder da sei Tuttlabuddick per Poscht kriet!

Karin Peter lebt in Wadgassen. Sie schreibt in der alten moselfränkischen Mundart von Saarlouis.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort