Kolumne Saarmóó Aa mei Schdémm erkannt

Nach 20 Jahren trifft unsere Autorin eine ihrer ehemaligen Schülerinnen wieder, ganz zufällig im Supermarkt an der Kasse.

 Karin Peter

Karin Peter

Foto: SZ/Robby Lorenz

Die Daa dòò schdehn ich én de Schlang aan de Kass vaan der Edeka-Buddick hie é Waagassen. Wie ich só waarten, dò kómmen ich én t Geschbrääch mét die anner Kónnen.

Plätzlich kómmt vaa hénnen e jóng Fraa médde klääner Biefché neewenaa mich ó schwätzt mich aan én t bescht Hoochdeitsch: „Frau Peter, sind Sie es? Kennen Sie mich noch? Ich bin Hüsniye. Sie sind doch Frau Peter?! Ich war bei Ihnen in der Schule. Sie waren meine Lehrerin, damals in Saarlouis. Ich habe Sie an Ihrer Stimme erkannt.“

Dereerscht sénn ich mò tóttaal perplex. Et iwwerlaaft mich! Ich krien ää Gänsehaut nòò die anner. Naddierlich! Et Hüsniye! Dat klää Mäddché mét die Ratz-Aaauen!

Ich schiewen mei Ékaafswaan aan de Seit. Et fällt mer óm der Hals, ónn dò tausche mer de Erénneróngen aus: Dòòmòòls én de neinzijjer Jòhren, dò wòòr t é mei eerscht Klass! Se wòòre graad eerscht aus de Tirkei nò Deitschland kómm. Et kónnt kään Deitsch, awwer et wòòr émmer bei de Sach. Neewenaan et Müjde – aach aus de Tirkei – dòò hoddet gesétzt. Siwwe Jòhr wòòr t dòòmòòls alt. Haut éset 33, wie t vózehlt. Zwaai Jòhr wäär t bei mier geween, ónn häärnòò sénn se dann nò Lieschdorf gezoh. Schbääder haddet e Zeitlang é Bayern geleeft, ó jétzer éset nommò seréck én t Saarland. Et hätt noch e klääner Pinguin, vózehldet, wó ich aan t geschenkt hätt, wie t vaan óns foortgang éss.

Et Hüsniye! Dat klää Mäddché aus mei Vózehlché „Wat hann se nuur verschdann?“ Ääne vaa mei liefscht Kólumnen, wó ich seit 2005 foor de Saarbrécker Zeidóng schreiwen, die handelt doch vaan étt ó sei Freindin Müjde. Et éss die Geschicht, wó se „Nikolaus“ mét „Mickymaus“ vówechselt hodden. Se schdeht aach é mei Buuch „Hall dich kurrasch“. Wääß der Himmel, wie oft ich die schó voorgelees hann, derletscht noch voor Kréschdaach aa mei Mundartòòwend én ónser „Landesvertretung“ é Berlinn.

Ó jeed Mòòl, wann ich die Geschicht voorleesen, dò fròòn ich mich, wat sóll nuur aus die zwaai klää Meisjer aus de Tirkei gé sénn. Ó jétzer – nòò iwwer 20 Jòhr – dò schdeht dat ännt mét sei klääner Biefché – fascht graad só alt wie étt dòòmòls – hénner mer aan de Kass én der Waagasser Edeka-Markt ónn erkennt mich aa mei Schdémm.
Nét se fassen!

Karin Peter schreibt in der alten moselfränkischen Mundart von Saarlouis.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort