Kolumne Saarmóó Der Auguschdin, et Annette, der Heiko ónn et Annegret
Eine Lebens- und Liebesgeschichte wie die des „lieben Augustins“ vom Bodensee könnte auch das Saarland vertragen, meint Autor Gerard Carau.
Lò neilich hann ich am Bodesee nòmmò zwo Minschen getroff, dänen ich scho lang némmeh begeent sénn: de léiwen Auguschdin é Lindau ónn et Annette (von Droste-Hülshoff) é Meersburch. Et woar e sónnischwarm Wochenenn, der See arschglatt. De Schweizer hann mét ihren Berjen gewónk, sogar e bésselchen Schnee hat noch odder schon ganz owen gelää. Et woar e Gedicht.
Ich hann nòmmò em Geißler sein Buch „Der liebe Augustin“ gelääst, wo er imm e freindlich Erénnerungsbild mét e béssjen Kréich ém Hénnergrond gemòlt hat. E leicht Lääwen sóll er gehat hann, awwer aach en tragisch Enn. Wie kann et aach annerschd sénn, wemma beddelarm gebor, vom Onkel Paschdor großgezuu gewwt, Geijenbauer gelehrt hat ónn vonner englisch Lady nò ner Liebesnaat e Spilldos geschenkt kritt! Dò kamma doch nur e glécklicher Spilldosenfabrikant génn! Odder? Ich sénn em Auguschdin seine Spuren én Lindau gefolischt. Vill es némmeh dò. Der Turismus hat faschd alles platt gemach. De alt Wértschaft „Zum lieben Augustin“, en Haus vo 1500 Tuback, hat 2013 em Hallebad Platz mache misse. So éss dat ewen…
De Burch é Meersburch, wo et Annette von Droste Hülshoff sei letscht Joaren verbraat hat, steht Gott sei Dank noch ónn gewwt aach én Ehren gehall. Aach héij iwwerall Turismus. Ónn doch: Der Bléck aus em Turmfénschder riwwer iwwer de See éss ääfach scheen, ónn de Gedichter, wo dò entstann sénn ónn wo ma én de Fénschdernischen nòlääst, versetzen äänen én en anner (romantisch?) Welt. Hann sich der Auguschdin ónn et Annette kannt? Wär et e scheen Liebesgeschicht génn, wenn jò? Der Spilldosenmacher ónn die adelisch Dichterin?
Usem Saarland gäwwden so Geschichtjer doch aach gutt stehen. E Päärchen hätte mer jò: De léiwen Heiko ónn et ehrgeizich Annegret. Der Heiko fabriziert zwar kää Spilldosen, wo Musik rauskémmt, awwer Lóscht am Lääwen hat er schon. Ónn en englisch Lady, wo imm, wenn er mò dahemm éss, óff de Spréng hélft, aach…
Et ehrgeizich Annegret lisst sich allerdéngs nét so leicht én de Turm von ner Burch ésperren, wo ma rónnerguckt óff et Wasser. Dò fällt äänem eijentlich nur de Burch Montcläär an der Saarschleif én. Dò wär doch so eppes, wo et Rapunzel Annegret sei lang Hoar rónnerlossen ónn so ääner wie der sportlich Heiko róffkrawwelen kénnt. Dò wäre mer aach nòmmò am Bodesee: Én Lindau gewwt et nämlich e „Rapunzelturm“.