Mundart-Kolumne De Wald werrd gefeechd

Ich war joo ziemlich iwwerraschd, wie mei Freind Schorsch mir verzähld hadd, er werrd sich jedds die Winderrääfe runner mache losse. Iss das nidd e bissje frieh, hann ich gemennd. Mer wääs joo nie, ob doo noch ebbes nookummt.

 Die Atzel

Die Atzel

Foto: SZ/Robby Lorenz

Es wär joo nidd es erschde Mool, dassmer im April noch unser Iwweraschung erlääwe.

Nää, hadder gesaad, er missd joo sowieso zur Werkstatt, weil ihm jemand e Bause in sei Audo gefahr hadd. Wahrscheins ääner wo gar kää Winderrääfe druffgehadd hadd. Unn sei Schassie missd ganz nei gespriddsd werre. Das war nadierlich Pech. Awwer ich kunnd mir trotzdem nidd verkneife fier ihm noch nooserufe: Gudd Lack!

Was die Rääfe aangeht, doo finne die joo, wannse ihr Daseinszwegg erfilld hann unn abgefahr sinn, nidd selde e unriehmliches Enn uff so rer Art Waldfriedhof. Woose abseluud nidd hingeheere. Unn woose midd der Zeid dann aach noch anneres Gerimmbel magisch aanzieje.

Mer kann joo verstehn, wann jemand imme Aanfall vunn Friehjohrbudds sei alder Schamass aus de Fies hann will. Awwer desweeje muss mer joo nidd beim Ausmischde in der freije Wildbahn e Mischdhaufe aanleeje. Doo kammer schunn mool wild werre, wammer sieht, was unser Ex-unn-Hopp-Gesellschaffd uffem Buggel vunn der Naduur so alles ablade duud.
Unn desweeje stehn jeed Johr um die Zeit in Wald unn Flur die Zeiche uff Flurbereinischung. Unner dem Moddo Picco bello schwärme se ab morje schareweis aus, fier tonneweis das insesammele, was anner Leid so grooszügisch in der Landschaffd verdäält hann.

Vielleicht sollde mer mool all denne ville freiwillische Helfer hinnerher e digges Dankescheen zurufe: Das hanner sauwer gemacht! Odder wie mir Möchtegern-Iddaliejener gääre saan: Mülle Grazie!

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort