Mundart-Kolumne für St. Ingbert Gefiehle wie Weihnachde

Mir hann joo dief in unserm Innere e Idealvorstellung wie die Weihnachdszeid aussiehn solld. Wahrscheins stammt die noch aus unsre Kinnerdaache. Wo Stigger zehn Zendimeeder Neischnee gefall sinn. Der wo dann meeschlichst in der Sunn gliddserd, wammer an de feschdlich beleichdede Schaufinschdere vorbei flanierd.

Fier in aller Ruh die Geschenge aussesuche. Unn iwwerall duuds abbediddlich noo selbschdgebaggene Pläddsjer duffde. Also ich will joo kää Spaßverderwer sinn unn nimmand die Vorfreid uff die Weihnachde vermiese, awwer so ebbes kummt heid heegschdens noch in der Werbung vor.
Weisse Weihnachde, so hann die Wedderfresch prognoschdizierd, gebbds in Zukunft nur noch alle zehn Johr. Unn es Innkaafe iss zur Zeit alles annere wie gemiedlich. Dasses vor de Feierdaache nidd unbedingt besinnlich unn eejer heggdisch zugeht, das hadd sich joo schunn länger erummgesproch. Mir duun das joo aach all heffdisch bedaure unn losse uns dann doch widder vunn dem ganze Truuwel aanstegge.

Awwer nur kää Paanigg: im Indernedd gebbds e ganzi Ladd voll gudde Ratschlääch wie mer midd dem Dilemma ferdisch werrd. Allerdings sinn einische offenbar noch aus der Zeit wo mer e Virus nur vumm Computer gekennt hadd. Mer solld äänfach entspanne, iss durchgängisch de erschde Leesungsaansadds. E dolli Idee. Unn wann das nidd richdisch klabbd, muss mer sich zwinge, odder wie?

Was aach e doller Vorschlaach iss: mer solld e Tuu-Duu-Lischd mache. Ei prima, doo steht dann druff, was mer noch alles vor sich hadd. Doo schnerrd dann de Bluuddrugg als widder in die Heeh. Am beschde macht mer das, was sich in de leddsche Johre immer bewährt hadd: mer wurschdeld sich bis Weihnachde so durch.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort