Mundart-Kolumne Net so lang – nur ewisch

E großer Schritt brauch manchmo jede Menge Aalauf. Orrer e pää Paus meh. Wie mei Mann on eich vor zwölf Joähr dat alte Haus, wo uuser siißer Hond ausgesoucht hot, aagang ha, sen de Aue greßer geween wie da Bauch.

Net so lang – nur ewisch o drei Daa
Foto: SZ/Roby Lorenz

Villeicht woäre mä aach bloß iwwerri, weil mä uus so gudd verstann ha, mä wääß‘et net. Jerefalls woär dat alt Haus foär uus vo Aafang a e Schmucksteck, wat mä so direkt net erkenne konnt. Ebbes Besonneres woär et off jere Fall: Em Stall on en dä Scheier ha Berje vo Dreck o Abfall frei on e Tuute gedrollt. Et Dach woär aa gleich mehrere Stelle ondicht, schee foär de Hausschwamm. Mette aus dä Scheier, wo iwwerhaupt kä Daach me do woär, es kijärzegrad e Birk rausgewaass. Von deäm strenge Geruch net ze schwätze, der emmer strammer en dä Nas gepetzt hat, je wärmer et gä es. Allään dä Käller es geween wie ä haut noch es: zimmlich offgeraumt, zimmlich hoch, mordsstabil o riesegroß.

„Dir misse bekloppt se“, ha Freunde gesaat.

„Sie sind aber mutig“, hat der Mann von dä Bank behaupt o ze lache versoucht.

En ä Handvoll Joähre se mä dädurch, ha mir behaupt, e Kontainer bestallt on aagefang ze raume. Medall foär de Schrotti rausgesoucht, Holz, Keramik, Stään o Plastik ordentlich sortiert. Wie dat gemach woär, muschde mä de Dachdecker roufe, der leijewe, klar, der wo gär off Dächer o gär off Leäsunge geht; aan dat alt Dach hät sich sowieso kä Gäldgeier getraut. Wie et Dach gemach woär, es alles ent Stocke komm. Mo muschd dä Hond en de Spezialklinik, da muschd de Heizong on dä Kanal en dä alter Wohnung, wo mä zum Gleck noch bleiwe konnte, saniert gä. Et se Audos, Wäschmaschinne o Kühlschränk kabuttgang, genauso sen aach Famillijemitglieder krank gä. Dat passiert ewe, do muss mä nur de Nerve behalle, hat mei Mann gemennt. Richdisch schwer gefall es dat, wie mä gemerkt ha, datt die Orginal-Stäänplatte, -Holzvertäflunge o -Holzdille net ze rette woäre. Awwer mir ha äänfach weirer de Nerve behall. Sogar wie noch annere Engpäss komm se, etwa in Form vo äänzelner Handwerker, die Gäld o Extra-Nerve uwedroff koscht ha. Et hat Momente gä, do ha mä dra gezweifelt, datt mä jemols en uusem Dähääm ezeije kinne. O wei se mä äämo iwwer Naat dri.

Solden dä mo vorbeikomme, wonnernd auch net. Et es emmer noch faschd wie freijer: iwwerall net offgehangne Biller, lauter volle Keschde o Kaschde. Foär die Feinhääte o Kläänischkääte nämlich losse mä uus wei richdisch vill Zeit.

Karin Klee lebt in Wadern. Mehr unter karinklee.saar.de. Am Freitag, 8. November, liest sie ab 18 Uhr beim Autorinnenabend in der Bücherhütte in Wadern anlässlich der WUP (Woche unabhängiger Buchhandlungen).

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort