Off der Root Léscht

Wéi hammer't schriftlich ónn vo ganz owen, et hat én der Saabrécker Zeidong gestann (ónn dann móss et jò stémmen): User Spròòch geht énner, se hat nemmeh lang! Et "Moselfränkisch", user Platt, steht óff der Root Léscht von der "Weltorganisation Unesco"! Onn wemmer nét greilich óffpassen, sémmer, schwuppdiwupp, verschwónn

Wéi hammer't schriftlich ónn vo ganz owen, et hat én der Saabrécker Zeidong gestann (ónn dann móss et jò stémmen): User Spròòch geht énner, se hat nemmeh lang! Et "Moselfränkisch", user Platt, steht óff der Root Léscht von der "Weltorganisation Unesco"! Onn wemmer nét greilich óffpassen, sémmer, schwuppdiwupp, verschwónn. Wer passt dann dò dróff óff, mer hanner doch genuch von dä Sorten, dò kémmt et óff die ään odder anner doch nét aan, odder?Doch, kémmdet! Dò hat sich bei us iwwer zweidausend Joar e Spròòch entwéckelt, wo beschdens fónktioniert, e Spròòch, wo villeicht sogar der Karl der Große selwer geschwätzt hat (der hot jò én Diedenhofen e Palz gehatt).

Onn wenn der Lutter én Tréier gelääwt hätt (Gott sei Dank hodder dat nét, sonscht wärer ganz sicher óff däm allerkadolischden von allen Scheiterhaufen doch noch verbrannt génn…), dann hädder de Bibel óff Moselfränkisch iwwersetzt ónn mir héi én der Gejend gääwden ganz annerschd aageloud ónn äschdamierd. Onn so eppes soll énnergehn? Sóllen mir zougucken, wie user Spròòch verschwénnt?

Awwer stémmt dat iwwerhaupt, wat die Unesco lò (ohne us ze fròen) én de Welt gesetzt hat? Sémmer wérklich am Enn? Schwer ze glääwen. Wémmer é Saarlui odder Mierzich durch de Stadt geht ónn de Ohren óff hat, heert mer de Leit Platt schwätzen, geméitlich, met vill Zeit ónn vill Pläsier. Wemmer spròòche wéll, gewwt et ääfach neischt Besseret wie't Platt. Onn nét nur de Alten schwätzen et, et géwwt och Jongen, ónn nét ze knapp, wo Gefallen draan hann. Wie hat neilich e Schüler, nò 'ner "schwerer" Gedichtinterpretation óff Hochdeitsch, wo enn fix ónn fertisch gemach hat, gefròòt: "Kénne mer nét mò Platt schwätzen?" Ess dat nét de Beweis dòfier, dat et Platt sei Platz hat ónn behallen móss: als Spròòch, én die mer sich zeréckfälle lósse kann, én der mer ausrouhen kann von "intellektuellen Anstrengungen", wo et ewen ääfach geméitlicher éss?

Et Platt hat halt sein Eijenes.

Et éss richtich, dat dat Platt, dat haut geschwätzt gewwt, net ónbedéngt dat Platt vo ganz fréijer éss. Awwer wat hääscht dat schon? Et Platt éss jò kää doot Spròòch, et verännert sich. Gucken eich mò et Luxeburjich aan: Wivill fransesch Werter hann die do régefutschelt, ónn doch éss et e lebendich ónn anerkannt "Mundartspròòch".

Wat de Unesco gemennt hat, éss, dat mer óff user Spròòch besser óffpasse missen. Onn dò hat se jò recht. Dò éss én de letschde Joaren schó vill pasiert, et kénnt awwer noch meh pasieren. E paar Vorschläsch: Meh Platt én der School, Mundartautoren én user Schoolbichern (Johannes Kühn, Heinrich Kraus…), "Mundartecken én user Amtsbläddern.

De greescht Hoffnung setzen de Moselfranken awwer óff usen Ex-Minsterpräsidenten ónn Eppelborrer, de Peter Müller: Der móss, wenn er én Karlsruhe ruht, dòfier sorjen, dat et Moselfränkisch als Weltkulturerbe geschitzt géwwt. Dat éss er de Saarlännern schéllisch!

Gérard Carau arbeitet als Lehrer in Merzig und wohnt im moselfränkischen Beckingen. Er redigiert für "Gau un Griis" die dreisprachige Literaturzeitschrift "Paraple", deren 20. Nummer soeben erschienen ist. Dort veröffentlicht er die meisten seiner Texte.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort