Nix forr Feischlinge

Mòò aangenomm, die Leid saan die Wòhrhääd, wenn se e Inschdidud in Meinungsumfraache ausfròòd, dann kumme gudde Vòrsädds immer mehr aus dá Mode. Isch kenne e Haufe Leid, wo, mòòl dursch die Blum, mòòl gnallhadd wisse losse, firr sie wär jeder Daa e gans normaler Daa, ob Geburdsdaa, Hochzeidsdaa, Weihnachde, Silweschder, Neijòhr

Mòò aangenomm, die Leid saan die Wòhrhääd, wenn se e Inschdidud in Meinungsumfraache ausfròòd, dann kumme gudde Vòrsädds immer mehr aus dá Mode. Isch kenne e Haufe Leid, wo, mòòl dursch die Blum, mòòl gnallhadd wisse losse, firr sie wär jeder Daa e gans normaler Daa, ob Geburdsdaa, Hochzeidsdaa, Weihnachde, Silweschder, Neijòhr. Ei gudd! Is doch jedem sei eischni Sach! Misch selwer allerdings schdubsd jeder Jòhresdaa mid dá Nas druff, was so alles hinner má leid: gudd, bees, scheen, schròò, wischdisch, awwer ofd unwischdisch unn má hadd's bloos forr wischdisch gehall. Dezu das, was má gudd hingridd had, was grad so hingehau had unn was, zum Dääl mid Pauge unn Drombede, denäwe gang is. Was had má alles erwaad, had sisch gefirschd, gehoffd! Zwischedrin mennsch'de: Es kummd jòò alles annerschd wie má mennd. Unn grad dann kummd's gradselääds gans genau so, wie má gemennd had. Soll mòò ääner draus schlau werre!Unner denne Umschdänn finne isch's mudisch, iwwerhaubd noch e Gedangge se váschwende an so ebbes wie gudde Vòrsädds. Unner Umschdänn gehd de Braxisteschd schunn Minudde odder ach Schdunne schbäder los. Unn e Wuch schbäder - odder e Monad, e Jòhr… Wem'má dann wääs, má saad immer noch jòò unn mend nää, gehd doch nidd bei Wind unn Wedder vòr die Diir, má baubsd doch immer widder jemand aan, bevòr emm infalld, má wolld eijendlisch vòrhär bis zehn zähle unn's dann villeischd runnerschlugge. Egal wie: Nòò unn nòò werd immer widder so manscher gudde Vòrsadds Magguladur.

Wie laafd's bei Ihne? Hann Se Vòrsädds? Hann Se schunn aangefang demid? Mid Schwung, so: "Dismòò muss es glabbe!!!" Odder zwei Nummere glääner: "Mòò gugge, wie's kummd." Sinn Se noch draan? Voll Rohr, halbherdsisch, e bisje odder gaanidd? Odder mache Se bro forma grad so vill, dass die Leid känn fresche Bemergunge mache? De Wääsch zum Deiwel is geblaschderd mid gudde Vòrsädds, mennd's Schbrischword. Vum Wääsch in de Himmel wääs es nix. Awwer dass dòò es Blaschder aus schleschde Vòrsädds beschdehd, is kaum aansenemme. Sischer, äänfacher is es ohne Vòrsädds. Weil: Das ännerd jòò nix, was sinn muss, muss sinn, ob má's laud saad odder nidd. E glään Kind derf menne, má sidd's nidd, wenn sisch's die Aue zuhalld. Bei Erwaggsne, wo z.B. menne, sie bleiwe jung, weil se seid -zisch Jòhr nim'meh rischdisch in de Schbischel gugge, dòò hädd isch Bedengge. Dann doch liewer mid wehjende Fahne ehrlisch unnergehn! Awwer so schlimm muss es nidd kumme, ofd reischd's, dá Wòhrhääd in die Aue se gugge. Unn wer bei annere mòò finf grad sinn losd, derf mid sisch selbschd aach als e bisje gnädisch sinn, odder? Also: Drau disch! Wenn's ach nix forr Feischlinge is: Här mid de gudde Vòrsädds!

Iwwrischens: Änner vun meine Vòrsädds disjòhr waa, nidd immer ungefròòd gudde Ròòdschlääsch se genn. Wenn isch siehn, was isch grad nom'mòò geschrieb hann, is das wohl schief gang. Awwer nägschjòhr! Waaden's nur ab!

Peter Eckert ist aufgewachsen in Saarbrücken und lebt seit fast 40 Jahren in Wadgassen-Differten. Weitere Texte von ihm gibt es unter www.eckertpeter.de.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort