Neischt wie hämm!
Dò neilich, dò móscht ich mò nòmmò mét mei Hónd bei der Dogder. Mei Knechtché vaa 70 kg hat jeedmòòl greilich Angscht. Bluut sóll er gehóll krien. Awwer er bäämt sich óff, ónn de Tieräärzdin hat kää Schangs. Et helft nuur en Trick: Se zwätt móse mern hallen - noch e Helferin ónn ich - ó jeeder médde dówwelt Lein
Dò neilich, dò móscht ich mò nòmmò mét mei Hónd bei der Dogder. Mei Knechtché vaa 70 kg hat jeedmòòl greilich Angscht. Bluut sóll er gehóll krien. Awwer er bäämt sich óff, ónn de Tieräärzdin hat kää Schangs. Et helft nuur en Trick: Se zwätt móse mern hallen - noch e Helferin ónn ich - ó jeeder médde dówwelt Lein. Da fiehre mer der Hónd e Schdéckelché raus auset Zémmer é Richdóng Denn, bés er zwéschen de Dierrahme schdeht. Sò, jétzer kann er némmer ausweichen, mer mósen nuurm de Leinen gutt feschthallen. Endlich kann sich de Tieräärzdin aan de Aarwet machen. Schdress puur foor Mensch ó Vieh!Foor haut hammert nommò geschafft! Dapper bezahlt ó neischt wie hämm! Et Autó schdeht jò gleich voor de Dier óff de Gass óff ääner vaan die drei Parkplätz neewenaan et Trottwa. Ich geh mét der Hónd aant Autó, er sétzt schee bei Fuuß, ónn ich hóllen én aller Gemietsruh de Schléssel aus de Bóxesack. Ich drécken óff der Schléssel: De Dier wéll nét óffgehn! … Nommò gedréckt … Neischt pasiert! … Ich génn nerwees ónn drécken nommò … ónn nommò … Et nótzt alles neischt: Et Schloss geht nét óff. Nunnitschinnommòòl! Dò neilich hoddet Schloss schó mò geschdreikt, fälldet mer énn, awwer dò wòòr eppes égeklemmt. Hernòò hoddet dann nommò geklappt. Éss da villeicht de Batterie vaan der Schléssel läär? Hättschde doch nuur de Ersatzschléssel métgehóll, wie de t voorhottscht, saan ich mer. Awwer deer leit ówwet Fénschderbreet. Odder sóll et Schloss kabutt sénn?
Mei Hónd muckst sich nét. Gedóllich sétzder neewenaa mer. Wat da jétzer machen? Sóll ich villeicht de Werkschdatt hie é Waagassen aaruufen? Et Händi hann ich én de Tasch ónn de Nummer, die hann ich jò én de Kopp. Nää, kää só gutt Iddee! Dat bréngt nix! Derbescht gäät ich der Hónd se Fuuß iwwer de Berch hämmbréngen, de Ersatzschléssel hóllen ó se Fuuß nommò allään seréck et Autó hóllen. Én e half Schdónn misst ich dat erleedicht hann. Awwer, saan ich mer, próbbier et noch et letscht Mòòl. Ó wie ich dòò óff de Schléssel drécken … nää et Schloss geht nét óff! Awwer, Dier wäären et nét glaawen: Én deer Mómment bellt én dat Autó e klääner Héndché! Wat sénn ich dòò vóschrock! Schdehn ich doch taatsächlich aant verkehrt Autó, genaau só sélwerich wie meint! Drei sélwerich Autón hénnernanner! Éss dat e Wónner, wammer sich dòò verduut?
E jóng Fraa, wó vórraan de Praxis schdeht, beobacht dat Schauschbill ó lacht sich ball zum Äppelkärfché. Ó wie ich dann aa mei aaijen Autó gehn, dò ruuft se mer médde dootäärnscht Gesicht zuu: "Aber das Auto hinter Ihrem, das lassen Sie bitte stehen, das ist nämlich meins!"
Die Autorin dieser Mundartkolumne, Karin Peter, schreibt auch Bücher in der Mundart ihrer Heimatstadt Saarlouis.
