Mundartkolumne E Rezebd forrs Läwe
De Abodeeger: Biddre Pille sinn sei Sach. Isch kenne‘s vun klään uff so: Má gebbd em‘s Rezebd, er ziehd änni vun de ville Schublade uff, holld e Päggelsche raus, bezahle – ferdisch.
Bunder zugang is es in alde Zeide, wo Abodeeger alles selwer härgestelld hann. Wie der, wo de Peter Rosegger als Baurebub 1855 erlääbd had. E Hääbsche Schweineschmals waa uff ihrem klääne Hof iwwer Winder ransisch worr. De Bub soll‘s in dá Stadd em Abodeeger als Rohstoff vákaafe. Vun dòò midbringe soll á me Kneschd „Hasenöl“ geje’s Dummgenn im Kobb. Wirglisch, de Abodeeger gebbd e bisje Kläängeld. Es Fedd kummd in e gelwer Dibbe unn werd im selwe Momend Volgsmedizin. De Bub sidd beim Waade, wie’s in winsische Deesjer deier vákaaf werd als Fuchsschmals, Dachsfedd, Gischdplaschder – unn ach als sei Hase’eel. Forr‘s Kind selwer e Rezebd forrs Läwe – geje’s Dummgenn.
Das brauch má heid doch nimmeh, odder? Na ja, gugg mòò, forr welscher Dregg Leid heid, stadd gesund se läwe, „rezebdfrei“ e Haufe Geld ausgenn. Wie dòòmòls kinne se froh sinn, wenn á bloos nix nudzd unn nidd noch schade dud. Ach de gelwe Dibbe gebbd’s noch, sogaa forr die „rischdisch“ Medizin. Heid is á riesegroos unn heischd China, wo se Azznei in Riesemenge koche forr Firme hie, die so duun, als hädde sie se selwer gemachd. Werd dann wie neilisch ebbes Schädlisches drin enddeggd, krisch de nix anneres, weil: Trodz -zisch Faawe, Forme, Vápaggunge, Name is iwwerall es selwe drin. Nidd em Abodeeger sei Schuld, der vákaafd der Kròòm nur – unn kann disch beròòde.
Wenn á die Zeid dezu finnd; die gehd nämlisch druff forr ebbes anneres: Weil jedi vun de ville Kranggekasse mid jeder vun de ville Azznei-Firme all Naslang e eischner Rabadd-Vátraach abschliesd, had die Abodeeg schunn bei me gewehnlische Rezebd reischlisch se suche, welles Medikamend se demm Patiend genn derf. Die Kass spaad e Grosche, was das Spare koschd, intressierd se nidd. Unn du sei froh, wenn‘s klabbd, bevòr de näägschde Vátraach gild.
Dòò falld má der stäänalde Mann in, bei demm se e Kischd finne mid all Medikamende, die á im Läwe kridd had. Gefròòd, wiso, saad á: De Dogder váschreibd se, er will jòò läwe. De Abodeeger vákaafd se, der will aach läwe. Unn isch holle se nidd, weil: isch will doch aach läwe. Wunnerd’s ämm? Unn debei is die Geschischd schunn e paa hunnerd Jòhr ald. Awwer villeischd aach e Rezebd forrs Läwe?
Peter Eckert schreibt in Saarbrigger Pladd.
