Mundartkolumne Knusper, knusper, Kneisjén…

Manchmò kémmt ma sich vor wie ém Märchen. Wie zom Beispill bei Hänsel ónn Gredel. Mer erénnern uus: De Eltern - én erschter Linije de bees Stiefmamm, e richdisch Mamm wär nadierlich nét so grausam - hann én ihrer großer „materieller Not“ ihr Kénner déif én e greilich dónkle Wald geschéckt, wo se némmeh rauskómmen ónn jämmerlich verhéngern sóllten.

Awwer se ha Gléck. Se stoßen óff en Hexenhaisjen, dat wor aus Brot geback, et Dach wor mit feinschdem Kuchen gedeckt ónn de Fénschdern woren aus Zócker.

Datt die zwo sich dò bedéint hann, kamma verstehn, ausgehóngert wie se woren, wer hätt sich dò net e Stéck abgebroch ónn sich gelatzt. Ma wääß, wie die Sach ausgang éss: De Kénner génn égesperrt, de Hex wéll sich aus innen e gudd Mahlzeit machen (gekocht odder gebròòt), awwer em Gredel (jò, die Fraaleit…) geléngt et, die Alt én de Backoowen zu stupsen. Se sé frei, fénne e Schatz ónn aach de Wääsch nò hemm, ónn wie se bei ihrem Vadder sénn, éss die bees Stiefmamm Gott sei Dank aach gestorw.

Ma hat dän Éndruck, datt et manchen von uusern Abgeordneten, ob ém Bundesdach odder én de Landdaaen, ähnlich geht wie em Hänsel ónn em Gredel. Se sénn ém greeschden Elend grooß génn, ha käänen gehat, wo fer se orndlich gesorischt hat; ónn dat béssjen Diäten, wo se wai krinn, reicht grad, óm am Feieroowend én der Eckkneip äänen drénken ze gehen. Dò móss ma doch en Auswääsch fénnen! Ónn schwuppdisch, kémmt dò die Corona-Pandemie vorbei, wie bei Hänsel ónn Gredel et Hexenhäisjen. Dò kénnt ma doch davaan profitieren, dò kénnt ma doch Masken fer de Gesichter verkaafen, mir sénn doch nét dómmer wie die annern ónn hann et genaau so needisch. Masken, dat merkt doch sowieso kääner, Masken sénn jò dò, fer et Gesicht ze verstóppen. Én uuserm Lobbyiste-Staat gewwt so vill verschob, dò fällen e paar Hónnerttausend nét óff. Der Hänsel ónn et Gredel ém Märchen hann jò aach de Schatz von der Hex mét hemm gehóll ónn em Vadder (awwer nét em Vadder Staat) iwwergénn.

De Diäten von uusern Abgeordneten génn rejelmäßich erheet, aach é Pandemiezeiten. Dat sóll se davaan abhallen, „é Versuchung ze kómmen“, wie et schon én der Biwel hääscht. Bei manchen misst ma awwer noch e paar Schéppen drófflään. Ónn dann gääwt et émmer noch nét langen… 

Gérard Carau schreibt auf Beckinger Moselfränkisch. Er ist Redakteur des Paraple, dessen Nummer 39 soeben erschienen ist.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort