Kolumne in Mundart Ohne Waan noch emo so froh

Seit ihrer frühen Jugend hat Karin Klee ein berechtigterweise gespaltenes Verhältnis zu Autos. Inzwischen schlägt sie zurück – und das auch noch in Tateinheit mit ihrem Enkelkind.

 Karin Klee

Karin Klee

Foto: SZ/Robby Lorenz

Ohne Waan noch emo so froh Mei Verhältnis zu Audos es generell eher vergammelt. Dat kemmt vo Freijer. Emmer wenn‘ich mo irjendwohi em Saarland ennerwääsch se, kann‘ich all die Stelle genau benenne, wo sich mei Maan e meiner Kindhäät am Enn iwwerschlaa hot. Dägeje ebbes mache woär domols net dre. Mei Babba etwa hot e Extra-Sääl aan die hennerscht Stoßstang geklemmt, dat beim Fahre iwwer de Strooß nogeschlääft es. Mir es gesaat gä, dat wär gejend Kotze, dobei hat et bloß verhennert, datt mä beim Esteije e Stromschlach grid hot. Mir es trotzdeäm schlecht gä. Da han‘ich rausgefonn, datt off dä Reckbank leije on Bään o Feijß hejer wie de Kopp halle Erleichterung brengt. Irjendwann durft ich voär hugge o beim Sälwerfahre met 18 es et mä da rischdisch gudd gang. Annerschd hautzedaachs. Wenn ich off ääner von der irre Baustelle, wo menne, se wäre Autobahne, off Achse se, geft et mä rejelmäßig raulisch. Der ville Verkehr, kaum ääner hat meh Zeit, Masse vo äänzelne Mensche e Riese-Maschinne. Et Audo, die häälisch Kouh, hat mitlerweile die dolschde goldene Kälwer geworf: schwer wie Panzer, saufen se angeblich ganz wenisch Sprit, obwoll se e CW-Wert wie e Garagedoor ha, vo weje Stromlinieform. Gäng mo jemmes met seiner Garage iwwer Land fahre, ä würd de Wind besser merke. Von de Stickoxyde, vom Feinstaub, vo zevill Co2 o Reifeabrieb mo ganz abgeseij. Fäält nur nooch dä Noobrenner.

Muss dat wirklich se? Met Begreife es e meim Fall lo kä Weirerkomme. Mir es äänfach net klar ze mache, foärwat e Audo, wie etwa dat uralt Möhrchi vo meim Mann, wo tatsächlich nur 4,5 Liter off honnert Kilometer schluckt, vill vill meh a Steijer o Versicherung koscht wie so e nau Betupperkarre e Iwwergröß orrer e LKW met Schloofzimmer, also e Wohnmobil. Et muss a mir leije. Zur Buße lään ich minischdens ä Mo de Woch e Umweltdaach e. Lo letscht met meim Enkelkind, dat voärm ijäschde Schooldaach drei Naate e Ferije bei mä woär. Zesamme se mä etwa zwo Kilometer Landstroß hi o redour abgang, sengend o peifend. Mit däbei Greifhänn foär Kippe o Zigatettepäckcher, zwo stabile Tute foär Altglas, Guzjesdose o Styroporfetze – meh brauch et net, foär dat Onangenehme met deäm Äklije ze verbenne. We mä et Audo mo dähääm steh lesst on off die Art ze Fouß geht, geft de Welt net nur e Steck sauwerer, se geft aach greßer. Beim nägschde Besouch iwwer Naat es awwer dä Opa dra. Der weist deäm Kind da, wie mä dat Angenehme met deäm Onnerije verknoddelt.

Karin Klee lebt in Wadern. Mehr im Netz unter karinklee.saar.de

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort