Mundart Hunde hinnerm Zaun

Schnell gesaad unn immer wòhr: D-b-d-d-h-k-P! Had frihjer jeder vástann: Doof bleibt doof, da helfen keine Pillen; das stammd aus me Gedischd vum Fred Endrikat. Nidd so bekannd, awwer genauso wòhr: Sei Gedischd iwwer Hunde hinnerm Zaun. Dòò belle unn doowe se, als wollde se de Zaun abrobbe. Hinnerm Zaun! Devòr is de gleische Balawerfridze friedlisch wie e Lämmsche. Is das nidd komisch? Unn is es nidd noch vill komischer, dass das nidd nur bei Hunde so is, sondern ach uff Mensche passd? Dòò muss isch gaanidd weid suche gehn. Isch fange ännfach bei mir selwer aan. Unn vun mir derf isch wohl behaubde: Eijendlisch finne isch misch nidd aggressiv. Manschmòò allerdings wunnere isch misch iwwer misch selwer, wenn mir an ääner Tuur rischdisch wuuschde Wärder infalle. Unn bin isch allään, saan isch se ach, krääsche se ofd sogaa gans laud. Hinnerm Zaun, genauer: hinner dá Windschudzscheib. Das Schlimme dòòbei: Weil die, wo gemännd sinn, nix devun erfahre, is das eijendlisch doof, odder? D-b-d-d-h-k-P? Es had awwer ach sei Guddes: So gebbd‘s känn beese Andworde unn känni an de Bagge. Allerdings gebbd’s ach känn erziehjerischi Wirgung – wo se doch so needisch wär. Unn so wimmeld’s uff de Stròòse weider vun Raser, Schleischer, Reschdsiwwerholler, Kurveschnibbler unn Zebrastreifepaager. Huggd mei Fraa näwe mir, meggerd die aach alsmòò iwwer annere. Nidd selde erkläre isch dann abgeklärd, warum die jedze wohl nidd annerschd kunnde. Ofd stimmd das ach. Unn doch falld má uff: Isch váteidische vòr allem Sinde, wo bei mir selwer vòrkumme. Unn dann fròòe isch misch: Is das nur im Audo so? Odder gans normal immer? Annere bekriddele unn forr misch selbschd dausend Ausflischd finne. Isch bin dòòmid in nidd unbedingd gudder awwer grooser Gesellschafd.

Mundart: Hunde hinnerm Zaun
Foto: SZ/Robby Lorenz

Peter Eckert aus Differten schreibt Sabrigger Pladd.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort