Mundartkolumne E frei Gebess em Bus

Karin Klee gönnt Hollywoodstar George Clooney jede Auszeichnung. Einen Preis für sein Lebenswerk verdient hätte ihrer Meinung nach aber auch ein Busfahrer aus Kindertagen.

Mundartkolumne: E frei Gebess em Bus
Foto: SZ/Roby Lorenz

Et woär e Schock. Et hat mich getroff wie e Neunmillimeter-Geschoss direkt en‘t Kneij: Se han de George Clooney foär sei Leäwenswerk geehrt. Eich han dat nur so neäweher metgrid, trotzdeäm schrecklich. Net datt eich deäm gurre Schorsch dat net gönne gäng. Awwer es ä dofoär net noch e bessi ze jongk? Es‘ä krank? Foär so ebbes mischd‘et eijentlich e Alderbeschränkung gä. Saa mä mo, kä Preis net enner minischdens 80 Joähr, leijwer driwwer. Datt mich dat beschäfdischt, hat e ganz äänfache Grond: Wär der ald Clooney e Mettnich orrer Millwed offgewaas, eich hät ne em Primstaler Kennergaarde träffe misse, mir se nämlich ääner Joährgang. On die Kennergardezeit es, wenn‘ich lang genouch driwwer noodenke, so lang gar net her. Naddierlich han‘ich mä net alles behall, ganz klar. Awwer die Gesichder, Sprich o Biller von deäne Lichtgestalde vo domols se bis haut wie nau. Do sen die klääne Trabante em Kennergaardebus. Die Kenner lache o grääsche: „Schneller Bobbeller! Schneller Bobbeller!“. Dä Bus rombelt durch‘t Dorf. Der Mann aam Steijer grinst o kaut mo vo links, mo vo rechts off seim Stomberescht. Dä Fahrer muss niese, dä Stombe fleijt bei de Deiwel: „Haarziggaspetzi!“. Alles guggd aandächtisch no voär zum Lenkrad. Dä Fahrer find sei Stombe nommo. Wie dä Bus hält, stescht ä de Stombe en de Sack, greift en sei Mund, zeijt et Gebess raus o lessd‘et hochkant zwesche seine Fengere kläppere. Dä Bus joolt. Dä Bus tobt. Kennerschouh trampele. Nooher em Kennergarde es kä so Bombestemmung me. Schad. Do dud mä bloß spille, bastele, all Sorte vo Sand (gesibbder, trockener, nasser, dreggijer, sauwerer) verhannele o moole. Wat mä ewe so schafft, we mä sonschd neischt hat. Mei Mama han‘ich owends aagehall, se solld doch aach mo ihr Gebess auszeije o bessi aan dä Loft zawwele losse. Die konnt dat net, die Zänn woäre all aagewaas. Der Name von deäm sagenhafte Busfahrer met deäne tolle Talente woär Tell. Ijärscht vill spärer han‘ich irjendwann mo rausgefonn, datt Tell gar net der echte Name von deäm Mann geween es, Tell also sei Künstlername woär. Eich ka mich net erinnere, datt dä Tell jemols dofoär, darr‘ä Generatione vo Kenner froh gemach hat, e Auszeichnung grid hät, obwoll ä 91 gän es. Dat met deäne Preise es jo vo Nadur aus ongerecht o geft sowieso iwwerschätzt. Ich well‘et mo so saa-e: Et Lob kemmt – wie de Woährhäät – gär ze spät. Aam Enn zijält, wat von ääm iwrisch bleivt.


Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort