Foärwat e Nonn scho alles gebeät hat

Em Allgemeine geft'et mir so schnelle net langweilisch

Em Allgemeine geft'et mir so schnelle net langweilisch. Zum Gleck! Dat kemmt, weil et freijer e meim Eltrehaus emmer gehääsch hot "Foär deisch hat wei kääner Zeit, awwer raus geh dörfsch'de aach net, also seij zou, dat de met dir sälwer zerescht kemmscht!" Drijäscht hot mir dat garnet gefall, awwer met dä Zeit sen'isch off de Geschmack komm, ha geleäs, gemoolt, Männer beim Drengge, Rauche o Kartespille zougeguckt, dodäbei gelijärt wie ma dommschwätzt o schlescht lijt. Dat es wei aach scho e Herd Joär her, wirkt awwer emmert noch no.Jo, die Zeit, die wo neischt schafft, wie dat se ablääft, on et Alder, dat met dä Zeit ongefroot kemmt - die Zwoo beschäftije misch emmer meh. Oowends noch fit, fresch o schee wie e nauer Turnschouh, moijens droff es aus'em Knackarsch e Knackkneij gä on et Gesischt es dat von'em'e Indianer, em alte Indianer. Net nur die Japaner gä stäänalt, mir wei aach. Klar, notwenijerweis kemmt am Enn nur noch dä Dood. "Eisch ha kä Angscht voärm Sterwe; eisch ma nur net däbei se, wenn'et passiert!" soll dä Woody Allan mo gesaat ha. Foär net äänfach vill ze freij ze sterwe, muss mä nur am Leäwe bleiwe. Bleivt mä lang genouch am Leäwe, geft mä enner Emstänn urtalt. Jo, dat es, wie we mä die Wahl hat zwesche Pocke o Pescht. Et Alder mescht net vill Ennerschiede on kennt kä Pardong. Em misch remm on en mir drenn sen lauter Auere, wo ticke. Wie also, Karinchi, so froon'isch misch jetz alz, maansch'de da se, wenn de mo nemmi grad so beschd wie wei? Ei so, darr'et mä nie langweilisch geft, saan'isch mä! Off die art bleiwen'isch monter o guddgelaunt, so well'isch se o bleiwe, also aach gäär gä.

Aan de schleschde Beispiller han'isch mä abgeguggt, wie eisch et net maan han. Net gän maan'isch e Bluddsauger, e 'Altersvampir', wo sei Kraft dodraus zeijt, darr'er annere de letschde Reserve egal wo aus'm Leiv raussuggelt. Aach e Menschekraftfrässer, wo net eher satt es, bis'ä met seim Iwwer-Leäwe all annere platt gemach hat, maan'isch kääner gä. Eisch ha net voär, ann'eme Ässens-Büffee de klääne Könner de letschde Pommes Frits voär dä Naas wegzeschnabbe; außer se sen ze dick on han et verdeijnt, die Könner, net die Pomm Frits. Off gar kääne Fall maan'isch so e ald Schachtel gä, die wo neischt meh intressiert wie dä eijene Zoustand. Da leijwer e Schäschdelschi, wo sisch e Spass draus mescht, Kraft seiner Wassersopp iwwer alles o jere herzezeije.

Wischdisch wär mä noch, so lang wie mijlisch die Sopp, wo eisch mä hoffentlich langlang sälwer ebrogge, emmer ganz allään sälwer ausleffele ze kinne. Eisch menn, dat lo es alles foär de Moment. Halt! Noch Ent net ze vergässe: Eisch well bis zou meim letschde Daach jere Morje em Handwaschbecke de Feijß baare kinne. Dat ka mä aach trainiere. On dat eisch packe, wat eisch mä lo foär't Alder voärgeholl ha, es zimmlisch wahrscheinlisch, do hat näämlisch e Nonn däfoär gebeät!

Karin Klee lebt in Wadern und schreibt in Moselfränkisch und Hochdeutsch. Bücher: Lyrikband "Frauenzimmer", ISBN: 978-3-938889-61-9, Geistkirch-Verlag, Erzählung "Am Holländerkopf", ISBN 978-3-936950-55-7, jeweils 2 Kurzkrimis in "Mord vor Ort", ISBN 978-3-941657-02-1, und in "Mord vor Ort 2", ISBN: 978-3-941657-41-0, Conte-Verlag. Weiter Informationen im Internet unter www.karinklee.saar.de.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort