Flasche lääre
Das muss dòòmòòls in der Fransoosedseid vum "Saargebiet" gewään sinn, woo noch nääwens vun unserm Heisje e franseesisch Fammilje in em groose Gruuwehaus gewohnd hadd. De Musjee hadd uffer gudd Schdell bei der Gruub geschaffd, unn die Maddamm hadd e glääner Buub gehadd, denne se immer Schaggi geruuf hadd
Das muss dòòmòòls in der Fransoosedseid vum "Saargebiet" gewään sinn, woo noch nääwens vun unserm Heisje e franseesisch Fammilje in em groose Gruuwehaus gewohnd hadd. De Musjee hadd uffer gudd Schdell bei der Gruub geschaffd, unn die Maddamm hadd e glääner Buub gehadd, denne se immer Schaggi geruuf hadd.Äänes Daachs hadd misch de Musjee geruuf unn hadd dsuu mer gesaad, wann isch wolld, kinnd isch mer e paar Fränsjer verdiene, wann isch mid em Schaggi de Keller vun de Weinflasche lääre unn die mò im Hoof abwäsche unn sammele. Am Enn vun der Wuch kääm de Flaschehännler unn mier grääde fier jeedi Flasch dsehn Frangge. Das waar dòòmòòls vill Geld. Dsehn Frangge hadd schunn e Bällsche Eis koschd unn em Schaggi sei Vadder hadd vill lääre Flasche im Keller leie gehadd. Isch hann dsem Schaggi gesaad, das kännde mer gleisch mòòrje gudd mache unn de Musjee waar schdols, dass mier gleisch debei gewään sinn. Veleischd waars awwer aa so, weiler gedenggd hadd, dass mier danne nidd so vill uff seim Kirschebaam unn in seim Eerdbeerfeld bligge gääde.
Mier hann danne am näägschde Mòòrje aangefang, Kischde unn Kaschde mid lääre Flasche ausem Keller dse draan, unn inrer Bidd sinn die ganse Flasche gewäsch genn. Wie mier de Middach de Keller gereimd gehadd hann, dò hann mier genau dreihunnerdviereachdsisch lääre Flasche schdehn gehadd. Awwer wie de Schaggi unn isch danne gesiehn hann, wie nah mier aan der Vierhunnerd gewään sinn, hann isch gesaad, ei das wäär jò dsem Dunnerliddsche, wann mer nidd im Keller die paar Flasche uffdreiwe dääde. Mier sinn danne dursch de ganse Keller geschdreifd, awwer mier hann niggs gefunn, nuur e paar Reggaale voll mid Baddoowein, wo em Schaggi sei Mudder sowwieso schunn geschull hadd, dass de Musjee dse vill dringge dääd. Mier hann gedenggd, dass mer die Vierhunnerd uffem Hoof doch mid figgs ausgeläärde Baddoo-Flasche voll grien.
Wie de Musjee hemmkumm iss, hadder gleisch geroch, was dò in seim Keller in de Gulli geschudd genn iss. Dò hadder em Schaggi hinner die Läffele gebb, unn isch sinn noch gudd wegg kumm, weil de Musjee geschrie hadd, isch solld nuur mache, dass isch furdkumme.
Dehemm hadd mei Mudder gefròòd, was isch danne gridd hädd. Isch hann dò gesaad, es hädd niggs genn, awwer mier hädde die Vierhunnerd voll gemach. Dò hadd mei Mudder gesaad, so wääre se ääwe, die Fransoose, geidsisch wie sunschd noch ebbes. Dò hadd se mer fuchdsisch Frangge geschengd wääe meim gudde Herds. Das waar mer danne awwer eischendlisch aa nidd so reschd gewään, isch hann awwer niggs gesaad.
Kaum e Jòhr schbääder hann die Saarlänner gewähld unn sinn dsu Deidschland serigg kumm, unn de Musjee unn die Maddamm unn de Schaggi sinn nòò Frangreisch gedsòò. Se hann sisch noch niddemò verabschied odder die nei Address gesaad. Isch hann de Musjee nuur hinnerm Haus gesiehn, wierer sei leddschder Baddoowein selwerd ausem Keller gedraa hadd.
Georg Fox schreibt in rheinfränkischer Mundart. Zuletzt erschienen Texte von ihm in der neuen Edition MundART des Kelkel-Verlages (Dillingen).
