Et géfft noch ehrlich Leit

Dò treffen eich dò neilich et Elli. "Wat männschde," saadet, "wat mier haut pasiert éss? Eich fahren deer Mòòrn én de Schdatt ó schdelle mei Autó bei der Pipper óff der Parkplatz

Dò treffen eich dò neilich et Elli. "Wat männschde," saadet, "wat mier haut pasiert éss? Eich fahren deer Mòòrn én de Schdatt ó schdelle mei Autó bei der Pipper óff der Parkplatz. Eich kómmen nò zwaai Schdónn vaan de Kommisjoonen seréck, dò trefft meich ball der Schlaach: Wie eich der Parkschein gezoh hott, hott eich doch dòòdernòò vógess, foor et Autófénschder hoochsedrähn. Weidewann haddet óffgeschdann! Awwer Gott sei Dank! Neischt wòòr pasiert. Alles noch aan Ort ó Schdell!""Òh", saan eich dò, "eich glaawen, só eppes éss schón aa jeedfoorääner voorkómm. Dò gehn eich der mò mei Geschicht vózehlen.

Et wòòr só en Daach geween, wó de derbescht gäädscht aus de Kallenner schdreichen. Neischt wie Schdress! Mòòrns bei deer ään Dogder, foor de Hand se vóbénnen, wó er de Daach sevoor opperiert hott, ó méttes bei deer anner, foor et Kreiz éserenken. Ónn iwwerall waarten, waarten ó nommò waarten. Dòòdernòò wòòr eich greilich genäärft. Neischt wie hämm, saan eich mer. Ónn dò fällt mer ónnerwees énn, de breischt noch e paar Kläänichkätte foor et Essen.

Eich hallen dapper bei der Aldi óff der Parkplatz. Oh, denken eich, holl nuurm et Pottmonné mét, ó lei de Tasch én de Kofferraum. Só machen eich dat dann. E Wäänché gehóll, bei der Aldi erénn, dapper e paar Kläänichkätte kaaf, aan de Kass, bezahlt ó raus, wòòr ännt. Wie eich mét mei Wäänché Richdóng Parkplatz fahren, dò bleift mer t Häärz ball schdehn: Wat éss dann dat? Aa mei Autó schdeht der Kofferraumdeckel óff, ónn e freemer, jónger Käärl tréppelt hin ó häär. Mei Tasch mét all mei Pappieren! schießdet mer durch de Kopp. Eich krie ball e Schlaach. Eich dómmel meich ó fahr só schnell, wie t nuur mét deer schocklich Ékaafswäänché geht.

Wie eich näher kómmen, dò saat deer Freem én aller Gemietsruh: "Et éss neischt pasiert! Eich ha gutt óffgepasst. Wenn ääner draa gang wäär, eich häddem óff de Poote geschlaa. Awwer," männder weider, "wat sénn dier ém Schdress! Jétz fahren der mò hämm, ó lein auch ént Bett. Ónn da sóll mò auer Mann e bésselché meh iwwernehmen." Eich móss mò dereerscht dief Lóft hóllen, eh eich e Wort rausbréngen. "Villmòòls merßi, dat der soo gutt óffgepasst hann! Wie kann eich auch dat da guttmachen?", saan eich dò. "Awwer, wääsen der, mei Mann, deer ka mer käämeh Aarwet meh abhóllen. Deer leeft nämmlich lääder Gottes némmeh."

Die Autorin dieser Mundart-Kolumne, Karin Peter, lebt in Wadgassen. Sie schreibt Bücher in der Mundart ihrer Heimatstadt Saarlouis. Gemeinsam mit Edith Braun veröffentlichte sie das Buch "Von Aabääter bis Zwuurwel. Schimpfwörter und Kosewörter in saarländischen Mundarten".

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort