Mache mä uus neischt foär, wo Mensche se, es Treiwe, do es Jachd: en dä Politik on en de Medije, aan de Börse sowieso, wei sogar en Ägypte. Vorwat solld'et em Hochald annerscht se? Bei'er Treibjachd etwa träffen sisch die Profi-Jäjer on ihr Hälfer - meschdens Saamschdes on meschdens meh Männer wie Fraue - foär zur Streck ze brenge, wat ze vill es. Se schwärme aus on treiwe alles, wat net "Eisch-sen't-nur!" roufe ka, dursch de Wald, am leijwschde doärthi, wo die Dodmacher met ihre Flönde setze. So sitt die Theorie aus. Praktisch, han'isch mä lo letscht verzijäle geloss, funktioniert dat net emmer. Bei'er Treibjacht letscht Joär en'eme klitzeklääne Hochwaldrevier solle die ville Bewaffnete en de loore-greijne Jäckscher on die Treiwer en de grell-geäle orrer steschend-orongschne Wämmsjer an äänem ganze Daach nur ään äänzisch Schweinschi erwescht ha; dat hot de Gripp gehaat on muschd aach noch gedäält gä. Eisch konnt dat net glääwe. Anti-Jäjerladein, aus de wenischde Quelle trepst'et zouverlässisch. Hot eisch doch voärher so viel Spure vo Schweinstreiwe en Wies o Wald geseij, dat konnt kä äänzel Schwein allään geween se. So sen'isch noo der sagenhafter Treibjacht met meim Hond der Sach noogang, ab en der Wald, wo sisch dat Drama abgespillt hot. Villeischt woär jo noch e Grond ze fenne, voärwat die Jäjer off besaader Tour mo äämo wenijer Gleck wie Verstand gehaat horre. Awwer neischt! Iwwer de Wääsch gelauf se uus zwo Rehe, die mei Hond ijärscht geseij hat, wie eisch'em se gewiis ha. Die Reh woschde schnell, met weäm se't ze due horre, se ha met de Ohre gewinkt on se zahrt weirergewackelt. Däno es uus noch e Bussard on e Eischhörnschi begijänt, e Kühlschrank, e Kipper voll Computerdääler, e Plastikschrank, e Eeluwe on vill Sorte Reife, sonschd nemmes. Voärwat mir aan deäm Daach kä Schwein getroff ha, kää Schwein träffe konnde, es mir iärscht hönnerher offgang: Noch nie sen uus am hällische Daach Schwein iwwer de Wääsch gelauf. Rischdije Schwein leije daachsiwwer en ihrer Dickung on em Solber. Net gemennt sen hei die arme Schwein, wo em Donkele en Swingerclubs, en Spillbanke orrer Schummerkneipe misse.Nää, gemennt sen die eschde Weldsäi, wo sisch naats, wenn faschd alles schläft, zesamme rotte on gudd ausgerouht ihrer Naas no iwwer Land zeije. Wei han'isch mä gedaat, wenn die Waldschwein nur halv so begabt se wie beispillsweis mei Hond, da erkennen se - genau wie mei Hond - am Geruch vom Mandel, von dä Box, wer o wat dähönnerstescht, se erkenne am Bromme vom Automodoor, wer gefahr kemmt. Eisch ennerstelle, se merke sogar, ob jemmes om Aansetz huggd, wo gudd gelaunt es orrer ääner, wo et bees met ne menn on se net en dä Pann ze schätze wääs.