Mundart Frei dich nie se frieh!
Nichts wird man schwerer los, als etwas, was einem lästig fällt, musste unsere Kolumnistin Karin Peter jüngst mal wieder feststellen.
Voor e paar Jòòhr dò hoddet „Gymnasium am Stadtgarten“ é Saarlui e Mundartbuuch rausgénn: „Étt Greedelchen ónn étt Schängelchen“. Én e Sémminaarfach dò hodden sich de Mäddcher ó Buuwen mét Mundaart beschäfdicht. Se gudderletscht hann se sich dann aan de Aarwet gemach ónn et Määrché „Hänsel ó Greedel“ é Platt iwwertraa. E grooßaartich Geschicht! Ich sé gefròòt génn, ob ich nét de Roll fó de Hex é Saarluier Platt gäät schreiwen. „De Hex“, saan ich mer mét Aauezwénkern, „dat passt gutt!“ Ónn dòò hann ich mich dann aan de Aarwet gemach. Et dauert nét lang, dò sénn ich aach noch gefròòt gé foor e Voorwort. Òh Jesses! Voorwärter schreiwen, dat éss nét mei Wédder. Dat macht mer só gaar kää Frääd. Ónn dò wòòr ich iwwerglécklich, äss ich dat kónnt abschlaan, weil jò schó mei Hexe-Text én t Buuch wäär. Ich wòòr der Määnóng, aus die Sach wäär ich jétzer raus. Vaa weejen!
Nò paar Daa, dò krien ich en Aaruuf, de Voorwahl vaa Berlinn! Weer sóll dann dat sénn? Dò kennen ich doch kääner. Der Pressescheff vaan der Heiko Maas – dòòmòòls noch ónser Bundesminnischder fó de Juschditz – der Mósjé Bischoff éss aan der Apperaat ó klaat sei Lääd. Et „Gymnasium am Stadtgarten“ gääng sich freien, wann der Minnischder e Voorwort fó dat Buuch gäät schreiwen, ó jétzer kómmdet: é Platt. Ónn dòò wäären se gewéssermaaßen iwwerfóddert. Jétzer wóllten se fròòn, ob ich nét wóllt só gutt sé fó se helfen. Se gääde mer en hoochdeitscher Text schécken, ónn da sóllt ich deer é Saarluier Platt iwwertraan. Mier éss der Heerer ball aus de Poot gefall. Wie wòòr ich doch só glécklich, äss ich aus die Sach eraus wòòr, ónn dò kómmt soo e Bummerang seréck! Awwer et reizt mich jò émmer, Hoochdeitsch é Platt se iwwertraan. Ich saan zuu, ónn dò mehlen se mer en Text, wó dat Määrché „Hänsel ó Greedel“ wie e Krimminaalfall betracht géfft! Dat wòòr jò mòòl e Sach, wie ich se mer soo nét geträämt hätt. Daaghelang hucken ich draan, schdeewern én t Internet ó schduddieren de Gesetzer. Wie saat mer soo eppes é Platt? Ich wòòr jò mòòl só richdich rausgefóddert! Wann ich haut driwwer nòòdenken, dò hoddich doch mei Schbass aan de Frääd. Awwer ich hammer fescht voorgehóll, mich nie meh se frieh se freien.
Karin Peter schreibt in der alten moselfränkischen Mundart von Saarlouis.
