KOLUMNE SAARMÓÓ Es Dischde unn es Läwe

Unser Mundartautor vertieft sich heute in die Wahrheit von Gedichten.

Mundartkolumne: Es Dischde unn es Läwe
Foto: SZ/Robby Lorenz

Im’me Gedischd vum Ludwig Harig krien „Die Biescher un es Läwe“ ihr Fedd vum Vadder: „Zwische Biescher un em Läwe, / do dezwische, do gäbts Gräwe.“ Es alde Vòrurdääl, Geschriebnes käm aus em Elfebäänturm. Obwohl ach handfeschdes Läwe in gudd gewählde Worde passd.

Saan isch, e Spinner, demm als Bub Gedischde schunn so Spass gemachd hann, dass á die ausewensisch kunnd, obwohl se in dá Schul nie draan ware. Z.B. „Legende vom Hufeisen“ vum Goethe: „Tätst du zur rechten Zeit dich regen, / Hättst du’s bequemer haben mögen. / Wer geringe Dinge wenig acht’t, /Sich um geringere Mühe macht.“

Passd uff Rieseprobleme, wo’s heid nidd gäb, hädd má se diregd ernschd geholl. Wenn awwer wischdische Leid alles besser wisse? Dòòzu saad e Gedischd vun mir: „Grad schlaue Leid / sinn ofd besonnersch dumm.“ Unn de Friedrich Ebert ergänsd: „Dummhäät / unn Dünkel / fängen / allen zween / mät ‚D‘ òòn. / Ma kinnt / mennen, / die wären / mätnonná váwònnt.“ Passd nidd nur uff e US-Präsidend!

Dünkel plaachd ach moderne „Helikopter-Eldere“, wo ihr Pänns riggsischdslos durschboxe. De Georg Fox kennd die schunn lang: „Dòòmòòls hannse gesaad: / Wann isch ebbes / vunn deim Lehrer heere, / danne kannschde was erlääwe! / Heidsedaach saan se: Wann isch ebbes / vunn deim Lehrer heere, / dann kann däär was erlääwe!“ Die Weld vun owwe odder unne! Dòòzu de Heinrich Kraus: „Als Lehrbu hat er / gemerkt, wie schwer e Stän isch, / als Chef glatt vergeß.“ De Horizond gebbd hald nidd vun selwer weid. Beim Ursula Kerber kam’má lese: „Schéck en Geiß durch de ganz Welt, un wann se hämm kémmt, saat se doch nur mä-ä-äh!“ Dòò helfd ach känn Internet, wääs es Ute Zimmermann aus Schifferstadt: „Ään Knoppdruck – unn schun sinn mei Gedichte in Siidafrika. / Debei verstehn se schun in Karlsruhe nur die Hälft.“

Seledschd noch Corona: Is das mòò iwwerstann, bessere mir uns doch all unn genn lieb unn váninfdisch. So lowe má uns selwer, debei hann’s vill schunn halwer vágess. Dòòzu passd‘s Gedischd vum Eugen Roth, wo sisch änner uff em 10-Meder-Sprungbrett bewunnere lossd unn dann die Lääder runner steid. „Denn, wenn auch scheinbar nur entschlossen, / Hat er doch sehr viel Ruhm genossen. / Genau genommen schon den meisten. / Was soll er da noch etwas leisten?“

Werre má doch liewer gleisch gudd unn schlau! Wie e saalännischer Leidsadz (entdeggd vum Gérard Carau) ròòd: „Dann hammer’t hénner us.“ Also dann!

Peter Eckert schreibt in Saarbrigger Platt.

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort